ഇത്‌
പൂതന.
വിധിയിൽ
വെറുങ്ങലിച്ചുപോയ പ്രതിമ.
ഋതുക്കളിലിളകാതെ
തനിച്ചു നിൽക്കുന്നു.
വറ്റിപ്പോയ
സ്‌തനങ്ങളിൽ
രക്തത്തിന്റെ പാടുകൾ.
ഒക്കത്തുവച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ
ഒക്കെയും
ഊറ്റിക്കുടിച്ച പുത്രനെയോർത്ത്‌
ഇങ്ങനെ.
2
പൂതന-
വാക്കുകളിലറംപറ്റിയോൾ.
അധരങ്ങൾക്ക്‌
അല്‌പവ്യായാമമായി
കവലയിലെ
കളളനാണയമായി
ഊരുചുറ്റി
തളർന്നിരിക്കുന്നു,
മോക്ഷമില്ലാത്ത യാത്രിക.
3
പൂതന-
പഴയൊരു വാരിയെല്ലിന്റെ
കണക്കിൽ
ഒടിഞ്ഞ വാക്കുമായി
മുറിഞ്ഞ അധരവുമായി
കനവ്‌ നഷ്‌ടപ്പെട്ട്‌
തനിക്കു പറ്റിയ ചതിയിൽ
വിങ്ങിനിൽക്കുന്നു.
Generated from archived content: poem4_may27.html Author: mohandas_thembalam
