അസ്തമയസൂര്യൻ മറയാൻ പോകുന്നത് ആ വയലുകൾക്കപ്പുറമെങ്ങോ ആയിരിക്കണം . ചുവന്നുതുടുത്ത ആ മുഖത്തുപോലും തെല്ലു ദുഃഖം ബാക്കിനിൽക്കുന്നുണ്ടോ ..?
ആദിയുടെ മനസ്സ് മണ്ണിനെ വിട്ട് ചക്രവാളത്തിലൂടെ നീങ്ങി .
മണ്ണിലപ്പോൾ തികച്ചും ദുഃഖാർദ്രമായ ചടങ്ങുകളായിരുന്നു .
കുടിലിനടുത്തായി ആ ചെറുപ്പക്കാരന് അന്തിയുറങ്ങാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ പൂർത്തിയായി വരുന്നു . അവന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട റോസാച്ചെടികളായിരിക്കണം അതിനടുത്തായി കാണുന്നത് . മുൾവേലിക്കപ്പുറം അലസമായി പരന്നുകിടക്കുന്ന കൃഷിയിടങ്ങൾ . അങ്ങിങ്ങായി അവർക്കു തണലേകാൻ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന ഒറ്റമരങ്ങൾ.അകലെയായി മറയാൻ തുടങ്ങുന്ന സൂര്യനും.
ആദി ഇരുന്നിരുന്ന കയറ്റുപായക്കട്ടിൽ പലയിടങ്ങളിലും വിടവുകൾ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ ശോചനീയാവസ്ഥ വെളിവാക്കുന്നുണ്ട് .
ഈ ഇരുത്തം തുടങ്ങിയിട്ട് നാലഞ്ച് മണിക്കൂറുകൾ പിന്നിട്ടുകാണണം .
അടുത്തായി ആരൊക്കെയോ ഇരിക്കുന്നു ,നിൽക്കുന്നു ,ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾക്കായി ഓടിനടക്കുന്നു .എല്ലാവരും തനിക്കപരിചിതരായിട്ടും ഈ സ്ഥലം ഒട്ടും അന്യമായി തോന്നുന്നില്ല എന്നകാര്യം അവൻ തെല്ലൊരു ആശ്ചര്യത്തോടെ ഓർക്കുകയുണ്ടായി .കുടിലിനുള്ളിൽ നിന്നും വരുന്ന തേങ്ങലുകൾ നിശബ്ദമായ ആ അന്തരീക്ഷത്തെ ഘനീഭവിപ്പിക്കുന്നു . ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ ഭാര്യയാവാം. തഴപ്പായയാൽ കെട്ടിയ ആ വാതിൽ പാതി തുറന്നുകിടക്കുന്നു. ആ പെൺകുട്ടി യെ കാണാൻ തോന്നിയില്ല .മുതിർന്ന സ്ത്രീകളുടെ അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരം അവ്യക്തമായി കേൾക്കാം
അപരിചിതമായ ഇടം .
ഈ ദിനം പുലരുന്നതിനു മുമ്പേ സ്വപ്നങ്ങളിൽ പോലും കാണാത്ത ഒരിടം ..
ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അവശേഷിപ്പുകൾ തേടിയുള്ള യാത്രയിൽ ഇന്നത്തെ ദിവസം മാറ്റിവച്ചിരുന്നത് കർണാടക സംഗീതത്തിലെ ത്രിമൂർത്തികളെക്കുറിച്ചറിയാനായിരുന്നു . മുത്തുസ്വാമി ദീക്ഷിതരോടൊത്തിരുന്ന ശേഷം ത്യാഗരാജ സ്വാമിയേ തേടി പോകുമ്പോഴായിരുന്നു വഴികൾ മാറിമറിയപ്പെട്ടത് . ജഗദാനന്ദകാരകയും എന്തോരോ മഹാനുഭാവുലുവും മനസ്സിനെ മഥിച്ചിരുന്ന കാർ യാത്രയിൽ കണ്ണുകൾ എപ്പോഴോ അറിയാതെ അടഞ്ഞുപോയിരുന്നു .
പൊടുന്നനെയുള്ള വണ്ടിയുടെ ബ്രേക്കിടൽ മൂലമാവണം, തല മുന്നിലെ സീറ്റിൽ ഇടിച്ചപ്പോഴാണ് ഉണർന്നത് .ഡ്രൈവറോടുള്ള ദേഷ്യം വാക്കുകളായി പുറത്തുവരുന്നതിനു മുമ്പേ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ മടിയിലേക്കു എടുത്തുവെക്കപ്പെട്ടിരുന്നു .രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ തലയാകെ മരവിച്ചു . പക്ഷെ കൈകൾകൊണ്ട് ചോരയൊലിക്കുന്ന ഏതൊക്കെയോ ഭാഗങ്ങളിൽ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു.അയാളുടെ മുഖമാകെ രക്തം നിറഞ്ഞിരുന്നു .ഡ്രൈവർ അതിവേഗത്തിൽ ആശുപത്രി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി .
“സാർ ..കൊഞ്ചം ടീ സാപ്പിടുങ്കോ..”
ചായയുമായി കറുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു .
ആക്‌സിഡന്റിൽ പെട്ട ആളിനെ ഇവിടെ എത്തിച്ച ശേഷം എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും ഓടി നടന്നിരുന്നത് ഇയാളായിരുന്നു .ആശുപത്രിയി ൽ ഇയാൾ ഉണ്ടായതായിട്ടാണ് ഓർമ്മ
“ടാക്സി ഏതാവത് കിടക്കുമാ ഇങ്കെ ..?”
ചായയുടെ ഗ്ലാസ് വാങ്ങിയ ശേഷം അയാളോട് അറിയാവുന്ന തമിഴിൽ ചോദിച്ചു .
“ടാക്സി കിടക്കറുതുക്ക് റൊമ്പ കഷ്ടം സാർ ..ആനാലും പാക്കലാം ..”
അയാൾ തൊട്ടടുത്തായി ഇരുന്നു .
അയാളുടെ കുപ്പായത്തിലാകെ രക്തത്തിന്റെ പാടുകളായിരുന്നു .
തന്റെയും കുപ്പായമാകെ രക്തമാണല്ലോ എന്നകാര്യം ആദി അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് . രക്തം കണ്ടാൽ തലകറങ്ങിവീണിരുന്ന ആളിൽ നിന്നും രക്തത്തിൽ കുളിച്ചുകിടക്കുന്ന ഒരാളെ പത്തിരുപതു കിലോമീറ്ററോളം മടിയിൽകിടത്തി കൊണ്ടുപോകാൻ പാകത്തിലുള്ള മനോനിലയിലേക്കു മാറ്റപ്പെടുന്ന ജീവിത വൈചിത്ര്യങ്ങൾ .
“വസുദേവ് റൊമ്പ നല്ലവൻ സാർ …” അവൻ വിതുമ്പി
ആദി ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ തോളിൽ കൈവച്ചുകൊണ്ട് അകലേക്ക് നോക്കി
ഇരുന്നു .അകലെ സൂര്യൻ മറയാൻ തുടങ്ങുന്നു .ദൂരെ വയലിരമ്പിലൂടെ ആരൊക്കെയോ നടന്നുപോകുന്നതു കാണാം . ഒറ്റമരത്തിന്റെ കൊമ്പുകളിൽ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന കുപ്പായങ്ങൾ ലക്ഷ്യമാക്കിയാവാം അവർ വരുന്നത് .മരച്ചുവട്ടിൽ അവരുടെ ചോറ്റുപാത്രങ്ങൾ .അതിനു കാവലിരിക്കുന്ന പാവാടക്കാരിയായ ഒരു പെൺകുട്ടി .
തന്റെ കൈകളിൽ കിടന്നു മരണത്തിനു കീഴടങ്ങിയ വാസുദേവ് എന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിയുമ്പോൾ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറയുന്നു .ഇത്രയും ദൂരം താണ്ടി താനിവിടെ വന്നത് ,ഈ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ
അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ കൂടെയിരിക്കാനാവും . ത്യാഗരാജ കീർത്തനങ്ങൾക്കു മീതെ ,ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രത്തിനു മീതെ ,ചോള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അവശേഷിപ്പുകൾക്കിടയിൽ നിന്നുമൊരു തേങ്ങലുയരുന്നു.
“മീരാ വസുദേവ്.. അവനുടെ മനൈവി .. കടവുളേ നീ തപ്പു പണ്ണിയാച്ച് ..”
ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ മുകളിലേക്ക് കൈകളുയർത്തി ദൈവത്തെ ഉച്ചത്തിൽ ശപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അവന്റെ തോളിൽ കയ്യിട്ടുകൊണ്ട് നടന്നു .
അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെപ്പോലെ കൂടെ വന്നു .
അകലേക്ക് നീളുന്നൊരു ചെമ്മൺപാത .ഒരു മലയടിവാരത്തിലാണ് അതിന്റെ അവസാനമെന്നു തോന്നുന്നു .
ഒരു പെൺകുട്ടി പിന്നാലെ ഓടിവന്നു രണ്ടു കുപ്പായങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ നീട്ടി . അവൻ അത് വാങ്ങികൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്നോട്ടു നടന്നു .
കാവേരിയിൽ നിന്നും കൃഷിയിടങ്ങളിലേക്ക് വെള്ളം തിരിച്ചു വിടുന്ന കനാലിൽ ആയിരുന്നു കുളി .ചുവപ്പു നിറം വാരിപ്പൂശിയ കുപ്പായങ്ങൾ ഓരത്തുവെച്ചുകൊണ്ടു അവർ തിരിച്ചു നടന്നു . ആ സമയമത്രയും ഇരുവരും രണ്ടു ലോകങ്ങളിൽ ആയിരുന്നു . ആദിയിൽ ഒരുപാടു ചോദ്യങ്ങളും ആ ചെറുപ്പക്കാരനിൽ ഉത്തരങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഇരുവരും മൗനം പാലിച്ചു .അവനിൽ നിന്നും ആദി കേട്ട അവസാന ശബ്ദം ദൈവത്തെ ശപിക്കുന്ന ആ വാക്കുകൾ ആയിരുന്നു . അവനത്രയും പ്രിയപ്പെട്ടവൻ ആയിരുന്നിരിക്കാം .ജേഷ്ഠൻ, കൂട്ടുകാരൻ ,അല്ലെങ്കിൽ അതിലും പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോ . അവനെ മൗനത്തിന്റെ വാല്മീകത്തിൽ നിന്നും പുറത്തെത്തിക്കാൻ തോന്നാത്തതിനാൽ ആദി ,ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്കുത്തരം തേടിയില്ല .
ചമ്മന്തിയും പുഴുക്കും കൂട്ടിയുള്ള ചോറുണ്ണുമ്പോൾ രാവേറെ കഴിഞ്ഞിരുന്നു .
മരണവീട്ടിലെ ഭക്ഷണത്തിനു സ്വാദു കൂടുതലായിരുന്നു . ഇന്നത്തെ ആദ്യ ഭക്ഷണം ആയതുകൊണ്ടും ആവാം .അവൾ ,മീര .. എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചുകാണുമോ ?. പാതിതുറന്നു കിടക്കുന്ന വാതിലിലൂടെ ഓട്ടുവിളക്കിന്റെ വെളിചം മാത്രം . മരണവീട്ടിൽനിന്നും എല്ലാവരും പോയിരിക്കുന്നു .പുറത്തു പൂക്കളുടെ ഇടയിൽ നിദ്രയിലാണ്ടുകിടക്കുന്ന വാസുദേവും അകത്ത് അടക്കിപ്പിടിച്ച തേങ്ങലുകളുമായി മീരയും ഈ കയറ്റുപായ കട്ടിലിൽ അവർക്ക് തീർത്തും അപരിചിനായ താനും മാത്രം.അരികെയുള്ള കുടിലുകളിൽ നിന്നും ചെറിയ വെളിച്ചം കാണാം .
കുടിലിനു മുന്നിൽ ഇടതുവശത്തായി ഒരു വലിയ പുളിമരം .അതിനു ചുവട്ടിലായി കയറ്റുപായക്കട്ടിൽ. അതിൽ നീണ്ടുനിവർന്നുകിടക്കുമ്പോൾ ആദി ചിന്തിച്ചത് വൈരുധ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചായിരുന്നു .ജീവിതയാത്രയിൽ ഇതുവരെ കണ്ടതിൽ വച്ചുനോക്കുമ്പോൾ ഏറ്റവും മനോഹരദൃശ്യങ്ങളായിരുന്നു ഈ സായാഹ്നം നൽകിയത് .ഏറ്റവും സ്വാദിഷ്ടമായി തോന്നിയ ഭക്ഷണം .വയലേലകളിലെ കാറ്റുകൊണ്ടുള്ള മനോഹരിയായ രാത്രി . പൗർണ്ണമിയോടടുക്കുന്ന ദിനങ്ങളിലൊന്നായതിനാൽ ആകാശം വർണാഭമായിരുന്നു .നിറഞ്ഞ താരങ്ങളും പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന ചന്ദ്രനും . പക്ഷെ ഇതിലേക്ക് തന്നെ കൊണ്ടുവന്ന സന്ദർഭം …
വാസുവിനെ മടിയിലേറ്റിയതുമുതൽ ഇടം നെഞ്ചിൽ എന്തോ കൊളുത്തിവലിക്കുകയായിരുന്നുവല്ലോ .ആശുപത്രിയിൽ അവന്റെ കൂടെ ഇരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതും ,ശരീരം വീട്ടിലെത്തിക്കുമ്പോൾ കൂടെ വരാൻ തോന്നിച്ചതുമെല്ലാം ഏതോ നിമിത്തങ്ങൾ പോലെ തോന്നിപ്പോകുന്നു .
വാസു ആദിയുടെ കൈകളിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു . അവൻ ഞെളിപിരി കൊള്ളുന്നുണ്ട് .ഡ്രൈവറോട് വേഗത്തിൽ എന്നലറുന്നതിനൊപ്പം അവനെ ആദി ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .ദേഹമാസകലം രക്തമായിരുന്നു .അവനെന്തോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ട് . ആദി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കാതു ചേർത്തു.
“കടവുൾ തപ്പു പണ്ണിയിട്ടേൻ സാർ ..കടവുൾ തപ്പു പണ്ണിയിട്ടേൻ “
അവന്റെ വാക്കുകൾ അവ്യക്തമായി കേൾക്കുന്നു .
ആദി അവന്റെ തലയിൽ തലോടി ..
“ഉലകത്തിൽ ഇവ്വളവ് ജാതി എതുക്ക് സാർ ..ഏൻ കടവുൾ ഏഴൈ ജാതിയെ പടൈത്ത് വിട്ടാർ ..”
സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവൻ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .അവനിൽ നിന്നും തല തിരിച്ചുകൊണ്ടു ആദി പുറത്തേക്കു നോക്കി ഇരുന്നു . തമിഴ്‌നാടിന്റെ നെല്ലറയാണ് കാണുന്നത് .കൊയ്ത്തും മെതിയുമായി കുറെ ആളുകൾ .നോക്കെത്താ ദൂരം നീണ്ടുകിടക്കുന്ന നെൽപ്പാടങ്ങൾ .
“ഇത് അവൾക്കു കൊടുക്കണം ..” അവൻ പറയുന്നു .
കട്ടിലിൽ ആദിക്ക് തൊട്ടടുത്തിരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ ഒരു പൊതി നീട്ടി .
വെള്ള കുപ്പായവും മുണ്ടും അവനെ സുന്ദരനാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു .
“നാളെ കൊടുത്തോളാം..” ആദി പറഞ്ഞു ..
“പറ്റുമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ കൊടുക്കൂ.അവളുടെ തേങ്ങലുകൾ ഇനിയും മാറിയിട്ടില്ല ” അവൻ നടന്നു നീങ്ങി .
അവന്റെ പൂന്തോട്ടം അവിടെമാകെ സുഗന്ധം പരത്തിയിരുന്നു അപ്പോൾ .
ആദി ആ പൊതിയുമായി പാതി തുറന്നുകിടക്കുന്ന
ആ വാതിലിനടുത്തേക്കു നടന്നു .
ഓട്ടുവിളക്കിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ കണ്ടു
മീര തഴപ്പായയിൽ ചുരുണ്ടുകിടക്കുന്നു .
“ജയ ജാനകീ പ്രാണനായക , ജഗദാനന്ത കാരക” ആരോ പാടുന്നു ..
അവൾക്കരികിൽ ഇരുന്നു .
അവന്റെ സമ്മാനപ്പൊതിയിലെ തലയാട്ടുന്ന ബൊമ്മകൾ അവളെ വിളിച്ചുണർത്തി ..
അവളുടെ തേങ്ങലുകൾക്കപ്പുറം ത്യാഗരാജ കീർത്തനത്തിന്റെ ഈരടികൾ അവിടെമാകെ ഒഴുകിനടന്നു …
