സ്ത്രീയേ നീയെന്നും വാഴ്ത്തപ്പെടേണ്ടവള്‍
സൃഷ്ടിക്കു നിദാനമായവള്‍
ഉണ്ണിതന്‍ ഉയിരിന്‍തുടിപ്പ് ഉള്ളാലറിയുന്നവള്‍
ഉലകമാതാവു നീ
അന്യം നിന്നു പോകാനിടവരാതെ
നരകുലത്തെ കാത്തുരക്ഷിപ്പവള്‍
അന്യര്‍ക്കു താങ്ങുവാന്‍ സ്വവാഴ്വിനെ
ഊന്നുവടിയായി വിട്ടുകൊടുത്തവള്‍
കഠിനനോവിന്‍ കഷായമത്രയും
ഒറ്റയ്ക്കുകുടിച്ചു തന്‍ മക്കള്‍ക്കായി
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്‍ സ്നേഹാമൃതം ചുരത്തുവോള്‍
നീ അമ്മ നീ എന്നും ഉണ്മ
പുത്രിയായി പത്നിയായി പെങ്ങളായി അമ്മയായി
ഏവരിലും ജീവചൈതന്യം നിറയ്ക്കുവോളെ
സര്‍വ്വംസഹയാം ധരിത്രി നീ
കാറ്റായി കുളിരായി കുയില്‍പ്പാട്ടായി
സ്നേഹലാളനകളേറെയേകും പ്രകൃതി നീ
പൂവായിയന്യര്‍ക്കാനന്ദവും സുഗന്ധവുമേകി
ഒടുവിലോരോ ദളങ്ങളായി കൊഴിഞ്ഞുപോകുവോള്‍
സ്ത്രീയേ നീയെന്നും വാഴ്ത്തപ്പെടേണ്ടവള്‍
വിവാഹചന്തയിലെന്നും വിലപേശി
ജീവിതം വിലയ്ക്കു വാങ്ങാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടവള്‍
കൂനിന്‍മേല്‍ കുരുവായി ചൊവ്വ കൂടി വന്നു വിഴുങ്ങവേ
വിറ്റൊഴിക്കാനാവാത്ത വിഫലജന്മം നീ
മേനിക്കു പൊന്നു പോരാകയാല്‍
മോഹങ്ങളും ഇഷ്ടങ്ങളും പിന്നെ ജീവനും
കത്തിക്കരിഞ്ഞു വികൃതജഡമാകുന്നു
എന്നും അച്ഛന്‍റെ കരളിലെ കനലു നീ മകള്‍
ഏതോ അടുപ്പിലാളുമഗ്നിയില്‍
ജീവിതം അല്പ്പാല്പ്പമായി പുകഞ്ഞുകത്തി
വെണ്ണീറാവുന്നതറിഞ്ഞിട്ടുമറിയാതെ
നിശ്ശബ്ദമായി തേങ്ങലുള്ളിലൊതുക്കി
ജീവിതം സുന്ദരമെന്നാരെയോ
തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാനെന്ന മട്ടില്‍
കടംകൊണ്ട പുഞ്ചിരി സദാ
തൂകികൊണ്ടു നില്ക്കുന്നൊരു പത്നി നീ
ഒരു ലോപവും കൂടാതെ
സ്നേഹപ്രഭയേറെ ചൊരിഞ്ഞിട്ടും
ഒടുവിലസ്തമയം അടുക്കുമ്പോള്‍
ഒരു മൂലയിലൊറ്റയ്ക്കിരുന്നു വിലപിച്ചു
ശിഷ്ടക്കാലം കഴിക്കും അമ്മേ നിനക്കു
ഈശ്വരന്‍ കനിഞ്ഞു നല്കിയ
വരമാം ഗര്‍ഭപാത്രവും
ഒരു ശാപമായി മാറുന്നുവോ
കാലങ്ങള്‍ നീങ്ങവേ കോലങ്ങള്‍ മാറുന്നു
പതിവുകള്‍ മാറുന്നു മാറ്റങ്ങള്‍ തുടരുന്നു
അപ്പോഴെങ്കിലും ഒഴിഞ്ഞീടുമോ
പെണ്ണിന്‍ കരളുരുക്കങ്ങള്‍
സ്ത്രീയേ നീ ഉയരുക, കാലത്തിനൊത്തു
ഉണര്‍ന്നു കരുത്താര്‍ജ്ജിക്കുക
അഗ്നിപോലുജ്ജ്വലമായി ജ്വലിക്കുക
അശ്വത്തെപ്പോല്‍ കുതിച്ചു മുന്നേറുക
തല താഴ്ത്താതെ നിവര്‍ന്നു മുന്നേറുക
അഗ്നിയില്‍ വേവാതെ
വാക്കിന്‍വിരുതില്‍ വീഴാതെ
പുകഞ്ഞുതീരാതെ നീ മുന്നേറുക
ശക്തിയായി ഭക്തിയായി
നന്മയായി സ്നേഹമായി
ഉണ്മയായി ഏവരിലും നിറയും
ഉലകമാതാവു നീ
