“ഈ വൈകിയ വേളയില്‍…നാം ഇവിടെ സമ്മേളിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്തിനെന്നാല്‍..ഏതാണ്ട് നാല് പതിറ്റാണ്ട് കാലം നാടിനെയും നാട്ടുകാരെയും സേവിച്ച ശേഷം…. നമ്മളില്‍ നിന്നും പിരിഞ്ഞുപോകുന്ന..നമ്മുടെ പ്രിയങ്കരനായ പപ്പുപിള്ള സാറിനെ..യാത്രയയയ്ക്കാനാണെന്ന നഗ്നസത്യം…. നിങ്ങള്‍ക്കോരോരുത്തര്‍ക്കും അറിയാമെന്ന സത്യം.. ഞാനിതാ ഇവിടെ ഈ സദസ്സില്‍ വെളിപ്പെടുത്താനാഗ്രഹിക്കുകയാണെന്ന സത്യം….”
അങ്ങനെ നീണ്ടു നീണ്ട് പോകുകയാണ് ആ പ്രസംഗം!
മറ്റൊരു പ്രാസംഗികന്‍ തന്റെ പ്രസംഗം ഇങ്ങനെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു:
“…ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട്..ഞാനെന്റെ വാക്കുകള്‍…..ഉപ..സംസ്കരിച്ചു കൊള്ളുന്നു…”
സാദസ്സ് വാ പൊത്തി ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തൊട്ടടുത്തിരുന്ന സുഹൃത്ത് പ്രാസംഗികനെ തോണ്ടുന്നു.
“..ആശാനേ…സംസ്കാരച്ചടങ്ങല്ല ഇത്…”
“ക്ഷമിക്കണം. ഞാനെന്റെ വാക്കുകള്‍ ഉപ..സല്‍ക്കരിച്ചു കൊള്ളുന്നു….”
വീണ്ടും സുഹൃത്ത് തോണ്ടുന്നു.
“എന്താ ആശാനേ ഈ പറയുന്നേ..? ഇതെന്താ വല്ല സല്‍ക്കാരച്ചടങ്ങോ മറ്റോ ആണോ..?”
“..വീണ്ടും ക്ഷമിക്കണം… ഞാനെന്റെ വാക്കുകള്‍ ഉപ..ഉപ..ഉപേക്ഷിച്ചു കൊള്ളുന്നു…”
സദസ്സ് പൊട്ടി പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നു…
