കദനത്തിന്‍ കൂരിരുട്ടിലേക്ക്‌
മിന്നൊളി പകരുവാന്‍
വദനമാം വാനിലുദിച്ചുയരും
പൊന്‍താരകമാണു ഞാന്‍
മനസ്സറിഞ്ഞെന്നെയൊന്നധരത്തില്‍ ചാര്‍ത്തിയാല്‍
ഏതുമണ്ണിലുമെന്തും മുളയ്ക്കും
അതികഠിനമാം ഹൃദയവും ഒന്നലിയും
മലപോലെ മുന്നില്‍ നില്ക്കുന്നതൊക്കെയും മഞ്ഞായിയുരുകിടും
വറ്റിവരണ്ടൊരു ഊഷരഭൂവില്‍
തേന്‍മഴയായി പെയ്തിടും ഞാന്‍
രണ്ടു ദിശകളിലേക്കകലും ഹൃദയങ്ങളെ
ഒരേ ദിശയിലൊപ്പം കൊരുത്തിടും ഞാന്‍
അന്‍പുമഴകും ഇഴചേര്‍ന്നൊരു വിശ്വസുന്ദരി ഞാന്‍
ശിലമേല്‍ തെളിനീരിന്നരുവിയെന്നപോല്‍
കറുത്തമണ്ണില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്ക്കും
തുമ്പ പൂവിന്‍ വെണ്മയെന്നപോല്‍
ആകയാല്‍ സ്നേഹിക്കുക നിങ്ങളെന്നെ
ഇഷ്ടത്തോടെടുത്തണിയുക
ഉയിരിന്നുറവായി മാറ്റീടുക
ഉലകമതിന്‍ ഊര്‍ജ്ജമുള്‍കൊണ്ട് തിളങ്ങീടട്ടെ
