ഹൃദയ വിചാരങ്ങൾ

 

ഞാനറിയാതെ , അവളറിയാതെ
ഞാനവളെ കാത്തിരുന്നു
അരനാഴിക നേരം കൂടി
ഉടലിനു കൂട്ടായി നിൽക്കാൻ
പുറപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയ
എന്റെയാത്മാവിനോട്
ഞാനന്ന് കെഞ്ചി

നടന്നു തുടങ്ങിയാൽ,
അകന്നു തുടങ്ങിയാൽ
പിന്നിലേക്കു കാലടികൾ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയാൽ
ഞാനത് സഹിക്കില്ലെന്നും
പറഞ്ഞു നോക്കി

ഈ മരച്ചുവട്ടിൽ നീയെത്ര
കാത്തിരുന്നു,
ഇനിയൊരു വൈകിക്കൽ സാധ്യമല്ല
ഇനിയതില്ല

ഇരുണ്ടുറങ്ങിയ എന്റെ
ഹൃദയമുറികളിലെവിടെയോ ഒരു തിരിവെളിച്ചമുണരാൻ എത്ര യുഗങ്ങളെടുത്തു

ആ കുഞ്ഞുവെട്ടം ഈ ലോകം കാണുന്നതിന് മുൻപേ അണക്കാൻ ഉള്ളതെന്നോ ?

(അങ്ങിനെയെങ്കിൽ സ്നേഹമെന്ന സത്യത്തിൽ എനിക്ക് വിശ്വാസമില്ലെന്ന് – ആത്മഗതം)

അതിഥികൾക്കാർക്കും നെഞ്ചിലിടം നൽകരുതെന്ന്, വഴിപോക്കരുടെ കൈകളിൽ നീയൊന്നും നൽകരുതെന്ന്.

നല്കിയില്ലെങ്കിലും അതു കൈക്കലാക്കി പിന്നീടൊരു പിൻനടപ്പില്ലാതെ
കടന്നു പോയവരെ കാത്തിരിക്കയല്ലാതെ മറ്റെന്തു മാർഗം

നിന്നെയൊരാൾ കാത്തിരിക്കുന്നെങ്കിലോ?
കടന്നു വന്ന വഴികളിലെവിടെ നിന്നോ
ആരോ നിനക്കെന്തോ കൈമാറിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലോ ?
നീയതറിഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലോ ?
നിന്റെയീ ഓർമത്താളുകളിൽ
ഒരു വിളിക്കു കാതോർത്തു അതിനിയുറങ്ങുന്നെങ്കിൽ
സ്നേഹം എന്ന സത്യം ആര് ആരോട്
നിറവേറ്റുന്നില്ല?

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായം എഴുതുക

Please enter your comment!
Please enter your name here

 Click this button or press Ctrl+G to toggle between Malayalam and English