വ്യതിയാനി

പൊയ്‌പ്പോയ കാലംതേടി

യുളളിലേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ

നിത്യനൈരാശ്യത്തിന്റെ

നിഴലിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടു

നിസ്സഹായതയുടെ യാൾരൂപ-

മായിട്ടവൻ.

അപഥങ്ങൾതൻ

മഹാദൂരങ്ങൾ കുടിച്ചവൻ

അറിവിൻ മുറിവേറ്റു

ഹൃദയം തുളഞ്ഞവൻ

അവൻ അയ്യപ്പൻ.

അംലരൂക്ഷമാമന്ധകാരത്തിൽ

ക്കുതിർന്നവൻ.

ആത്മാന്തരാളം വെന്തുമലരും

ഗാനത്തിൽ നി-

ന്നാർത്തു പൊങ്ങുന്നൂ

തിക്തവ്യഥതൻ വിഷജ്വാല.

Generated from archived content: poem2_jan19_07.html Author: venuv_desam

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായം എഴുതുക

Please enter your comment!
Please enter your name here