ഈ ദീപാവലിക്കാലത്ത്‌ പൂന്താനത്തെ ഓർക്കാം

കണ്ണാൽ കാണാത്ത പാലത്തെ ലാളിപ്പവർ

കടക്കുകില്ല, വിടില്ല കടപ്പാനും;

മാറ്റുകയാണല്ലോ, തീവെട്ടികൾ, ജീവിതം

തീപിടിപ്പിച്ചൊരു തൂക്കുപാലമായ്‌.

സത്സംഗശിബിരം നടത്തി ചിലർ

കോപ്പിടുന്നു സർവ്വജ്ഞപീഠത്തിനായ്‌;

പരസേവയ്‌ക്കിഹജീവിതം നോറ്റുനോറ്റിട്ട്‌

നിർവ്വഹിപ്പൂ സ്വയംസേവയിതു ചിലർ.

മുറയ്‌ക്കു കഴുതപ്പെട്ടി പാർത്തു

കഴുതകളായ്‌ച്ചമയുന്നു ചിലർ;

അഷ്ടിക്കുവകയില്ലെങ്കിലും ചിലർ

കരുതുന്നു മുഷ്ടിയിൽ മൊബൈൽ.

കേശംമുറിച്ചു ഞെളിയുന്നു സുന്ദരികൾ

കുണുങ്ങുന്നു കമ്മലണിഞ്ഞ സുന്ദരന്മാർ;

കാതലിക്കാംമരിക്കുവോളമെന്നാണയിട്ടും

ചിലർ തരംനോക്കി വെട്ടുന്നു പൊൻകാതുകൾ.

തപ്പുകൊട്ടുവാനേതും മടിയില്ല

വോട്ടിനു നപുംസകങ്ങൾക്കും;

ആൾദൈവങ്ങളായ്‌ കെട്ടിയാടാൻ

വിരുതേറെയാണ്‌ നവവാമനർക്കും.

സത്തമനരുളുന്നു ഃ പെൺ

വാണിഭം മഹാശ്ചര്യം;

സുന്നത്തേ കഴിച്ചുള്ളൂ, ഗുഹ്യം

ശൂന്യമാക്കിയിട്ടില്ലിവൻ!

ഗൃഹലക്ഷ്മിയെ ചൂളയിൽ ചുട്ടു

കരിക്കുന്നു ചിലർ സ്ര്തീധനത്തിനായ്‌;

ഗർഭപാത്രത്തിലെ സരസ്വതീബീജത്തെ

ചിലർ കളയുന്നു ശാസ്ര്തദൃഷ്ടിയാൽ.

ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ മനസ്സിൽ കളിക്കുമ്പോഴു-

മിറുകെപ്പുണരുന്നു തന്ത്രികൾ പുംശ്ചലിതൻപയോധരം;

മരണം കതകിൽ തെരുതെരെ മുട്ടുമ്പോൾ

മാഴ്‌കുന്നു ചിലരെൺപതിലും ‘പോര,

മതിയായില്ല ജന്മം സുഖിച്ചതീമണ്ണിൽ’.

ഉപഭോഗേച്ഛയാൽ പച്ചക്കടംവാങ്ങി ജീവ

നാഡിക്കു ബ്ലേഡുവെക്കുന്നിതു ചിലർ;

പോകുന്നതൊറ്റയ്‌ക്കൊരുപോക്കണംകേടതിനാൽ

പോകുന്നു കൂട്ടമായ്‌ വിഷം വിഴുങ്ങും വിഷാദികൾ.

അച്ഛനെയും പുനരമ്മയെയും

കയ്യൊഴിഞ്ഞു പടിയടക്കുന്നു ചിലർ;

സ്ഥലജലവിഭ്രാന്തിയിൽ വേറെച്ചിലർ വെപ്പു

പണയം രജസ്വലയായ സ്വന്തം പെണ്ണിനെ.

ജീവന്റെ ഹരിശ്രീയറിയാത്തോർ ചിലർ

ഉരുക്കഴിക്കുന്നു പുണ്യജീവിതഫോർമുല;

തുറക്കേണം വാതായനങ്ങളെല്ലാമെന്നൊരാൾ

അടക്കേണമോരോന്നുമെന്നുമറ്റൊരുമൂഢൻ;

ചിലതു തുറക്കുമ്പോൾ ചിലതടയേണം

വാഴ്‌വിലിതല്ലോ, പൂന്താനമേ,

ചിരന്തനജീവനതാളം!

Generated from archived content: poem1_nov7_07.html Author: venu_nambyar

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ