കൊട്ടിച്ചിരി

നമ്മൾ ചേർന്നൊരു

നദിയായ്‌ തീരില്ല!

തണുപ്പിൻ കരയിൽ

ആർക്കില്ല പുല്ലുകൾ

പാദങ്ങളറ്റ ഞാൻ

അതിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ,

ഉടയുന്നതെങ്ങിനെ

പളുങ്കിൻ തരികൾ.

നിന്റെ കണ്ണുനീർ

കാണുമ്പോഴും

വിറവാർന്ന ചുണ്ടിനെ

നീ വിരൽ തൊട്ടു

മറയ്‌ക്കുമ്പോഴും; ഇല്ലല്ലൊ

നിന്നെ മൊത്തം

മറയ്‌ക്കുന്ന വിരലുകൾ

എന്നോർത്തു ചിരി-

ക്കുന്നതെങ്ങിനെ

കരങ്ങളറ്റ ഞാൻ

കൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നതെങ്ങിനെ.

Generated from archived content: poem1_feb20_09.html Author: t.a.sasi

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ