തൊടിയിലേക്കൂർന്നിറങ്ങിയ
ഭൂതകാലത്തിനെ ഓമനിച്ചു
നിൽക്കവേയാണറിയുന്നത്‌
പടിയിറങ്ങിപ്പോയത്‌
നിന്റെഗന്ധമുള്ള ഇന്നലകളാണെന്ന്‌,
പലപ്പോഴും നമ്മൾ
പകുത്തെടുക്കപ്പെട്ടതറിയാതെ,
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടി വരുന്നു.
പുഴ പാടിയിരുന്നിടത്ത്‌
നിന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ തേടി
നോക്കിയപ്പോഴാണറിയുന്നത്‌
പുഴ ടിപ്പറിൽകയറി
പോക്കറ്റിലുറങ്ങിയെന്ന്‌;
തൊട്ടടുത്ത്‌ നിന്നെതിരഞ്ഞെങ്കിലും
ഉയർത്തികെട്ടിയ
കോൺക്രീറ്റുഭിത്തിയിൽ
തട്ടികൈവേദനിച്ചു
നീ അപ്പുറവും
ഞാൻ ഇപ്പുറവും
നമ്മുടെ കാക്കത്തണ്ടുകൾ
കഥപറയുന്ന
വിദ്യാലയമന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണറിയുന്നത്‌;
ബീവറേജിനുമുന്നിൽ
ക്യൂ നിന്നാലേ…….
കളിക്കൂട്ടുകാരിയെ
തിരഞ്ഞെത്തിയപ്പോളറിയാതെ എങ്കിലും
ഒരു നിമിഷം;
അവൾ നഗരസാഗരവീചിയിൽ
ഫോൺനമ്പർ………..
Generated from archived content: poem1_mar25_11.html Author: suresh_gangadhar
