ഇരിപ്പടം

നാക്കിന്റെ

കുലത്തൊഴിലാണീ വാക്ക്‌

കണ്ണിന്‌

നിറം

കാതിന്‌

മൊഴി

ഉടലിന്‌

ഉടയാട

ഇരിപ്പിടങ്ങൾ വിട്ട്‌

ഇവയൊന്നും പോവില്ല

ഇളിക്കുന്ന ചിരിയും

ചിറിയിൽ നിരങ്ങിയിരിക്കും

ഉറിയിൽ കടംപോലെ

ഞാന്നു കിടക്കും

എളുപ്പമൊന്നും ഭേദമാകാത്ത

നടുവിനു വേദന

ഉമിക്കിഴിയിലേക്ക്‌

പറന്നുപോകുംപോലെ

പോയി എന്നൊരു

തോന്നൽ മാത്രം

ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ

നിന്നൊന്നും

ഇല്ലാതാവുന്നേയില്ല.

Generated from archived content: poem1_aug25_06.html Author: sunil_krishnan

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ