കഥയിലെ നാട്ടുവഴി

ഫോക്‌ലോർ ടച്ചുള്ള കഥകളിലൂടെ മലയാള കഥാസാഹിത്യത്തിന്‌ പുതിയ വാഗ്‌ദാനമാവുകയാണ്‌ സി. അമ്പുരാജ്‌. വാക്കുകളുടെ സൗന്ദര്യമോ ധാരാളിത്തമോ ഈ കഥകളിൽ കാണുകയില്ല. തെയ്യങ്ങളുടെയും മന്ത്രവാദത്തിന്റെയും താന്ത്രിക ക്രിയകളുടെയും അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നാണ്‌ അമ്പുരാജിന്റെ കഥകളും പാത്രങ്ങളും ഉടലെടുക്കുന്നത്‌. പക്ഷേ അവ എണ്ണത്തിൽ അധികവുമല്ല. നീണ്ട നാല്പത്‌ വർഷത്തിനിടയിൽ അമ്പുരാജ്‌ എഴുതിയിട്ടുള്ളത്‌ മുപ്പതോളം കഥകൾ മാത്രം.

ഒരുവർഷത്തെ കണക്കെടുത്താൽപോലും അമ്പുരാജ്‌ കഥയെഴുത്തിൽ വളരെ പിന്നിലാണെന്ന്‌ കാണാം. ഫീച്ചറും ലേഖനങ്ങളുമാണ്‌ ഈ കാലയളവിൽ കൂടുതലായി എഴുതിയത്‌. ജീവിതം ഭദ്രമാക്കുന്നതിനും കുടുംബത്തെ സുരക്ഷിതമായ അഭയത്തിലേക്ക്‌ ചുരുട്ടി വെക്കുന്നതിനും വ്യാപാരമേഖലയിലേക്ക്‌ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിവന്നത്‌ ഈ കുറവിന്‌ കാരണമായി. ജീവിക്കാനുള്ള പാട്‌ ഒരുവശത്ത്‌. അക്ഷരങ്ങളോടുള്ള പ്രണയം എതിർവശത്ത്‌. എന്നാലും അക്ഷരങ്ങളുടെ ലോകം വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതിയും വിസ്മയവും ആകാറുണ്ടെന്ന്‌ അമ്പുരാജ്‌ പറയുന്നു.

അമ്പുരാജിന്റെ ആദ്യ കഥാസമാഹാരമായ ‘ശന്തനുവിന്റെ പക്ഷി’ അടുത്തയിടെ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ നല്ല പ്രതികരണമാണ്‌ ലഭിച്ചത്‌. നീലേശ്വരത്തെ മലയാളം പഠനഗവേഷണ കേന്ദ്രമാണ്‌ ശന്തനുവിന്റെ പക്ഷി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്‌.

‘ജീവിതത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ പൊട്ടിയിട്ടില്ല’ എന്ന പേരിലുള്ള കുറിപ്പിൽ പി. വത്സല ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നുഃ “കഥ വായിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക്‌ ആദ്യം തോന്നിയ കാര്യം, ഇദ്ദേഹം കഥകൾ തന്നെ എഴുതേണ്ട ആളായിരുന്നു എന്നാണ്‌. അമ്പുരാജിന്റെ കഥകൾക്കുള്ള സവിശേഷത, അവയ്‌ക്ക്‌ അവശ്യംവേണ്ട മുറുക്കവും ജൈവപരതയും ആർജ്ജവവും ഉണ്ടെന്നതാണ്‌. കഥകളുടെ രാഷ്ര്ടീയമാണ്‌ ഈ കഥകളിൽ കാണപ്പെടുന്നത്‌. അല്ലാതെ രാഷ്ര്ടീയത്തിന്റെ കഥകളല്ല. അമ്പുരാജിന്റെ സമകാലികരിൽ ഭൂരിപക്ഷം പേരും രാഷ്ര്ടീയത്തിന്റെ കഥകളെഴുതിയപ്പോൾ അമ്പുരാജ്‌ കഥകളുടെ രാഷ്ര്ടീയം കണ്ടെത്തി എന്നാണ്‌ എനിക്കു തോന്നുന്നത്‌”.