മഴ

മണ്ണിന്റെ മണമുളള രാത്രികളിലെപ്പൊഴോ

അറിയാതെ മഴവന്നു ചാറി.

നേർത്തൊരു തെന്നലായാഞ്ഞടിച്ചവയെന്റെ

നിദ്രയെപ്പകുതിക്കു നിർത്തി.

പിന്നൊരു വീണതൻ നാദത്തെപ്പോലത്‌

എന്നെയും തഴുകിയുണർത്തി.

അപ്പൊഴും നടുമുറ്റത്തെവിടൊക്കെയോ

ഒരു മഴയുടെ നിസ്വനം കേട്ടു.

തോരാതെ തോരാൻ നടിക്കുന്ന പോലത്‌

പോകാൻ മടിച്ചൊന്നു നിന്നു.

അന്നുമരിച്ചവരൊക്കെയും നല്ലവ-

രെന്നു ഞാൻ മനസ്സിൽ നിനച്ചു.

മഴയെന്നതാത്മാവിൻ സന്തോഷം തന്നെന്നു

വിശ്വസിക്കുന്നു ഞാനിന്നും.

Generated from archived content: poem1_apr27_06.html Author: sharvari

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ