നിഴല്‍
അവശേഷിച്ച
ഇരുട്ടില്‍
ഒരു നിഴല്‍
ഒളിച്ചിരുപ്പുണ്ട്
കാണാതെ
കേള്‍ക്കാതെ
കരയാതെ
ചിരിക്കാ‍തെ
കറുത്ത
പുതപ്പു പോലെ
പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ പോലും
അറിയാത്ത
ഒരു ഇരുട്ട്
എഴുത്ത്
നാട്ടിലെ
ഏറ്റവും ചെറിയ വീട്ടില്‍
കുംഭമാസത്തിലെ
ഏറ്റവും വലിയ ചൂടില്‍
ഏറ്റവും
കുടുസ്സുമുറിയില്‍
തീരെ മങ്ങിയ
വെളിച്ചത്തില്‍
ആരോടും
മിണ്ടാതെ, പറയാതെ
കതകടച്ചിരുന്ന്
ഞാന്‍ പഴുത്ത്
പാകമായാല്‍
അതിഥികള്‍ക്കു മുന്നില്‍
എന്നെ വെച്ചു കൊടുക്കുക
അവരെന്റെ
തൊലിയുരിഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ
ആത്മഹത്യ
ചെയ്താല്‍
എഴുതിത്തള്ളും
എല്ലാ കടങ്ങളും
ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ്
മിനിമം
ഒരു കടക്കാരനെങ്കിലുമാകുക
പ്രണയത്തിന്റെ
കാര്യത്തിലെങ്കിലും….
Generated from archived content: poem1_dec6_11.html Author: sathar_aadur
