പ്രണയമാണത്
മണ്ണിനോടുള്ള
വിണ്ണിന്റെ പ്രണയം
മഴഃ
കണ്ണീരാണത്
തൂവി തീരാതെ
പോയ് മറഞ്ഞ
പരേതാത്മാവിന്റെ കണ്ണീര്
മഴഃ
സാന്ത്വനമാണത്
വിങ്ങുന്ന കരളിന്
നറുനിലാവിന്റെ സാന്ത്വനം.
എന്നാകിലും
നഷ്ടസന്ധ്യയിൽ
കരഞ്ഞ പെണ്ണിന്റെ
നീരുണങ്ങാത്ത
മുഖമാണ് മഴയ്ക്ക്.
Generated from archived content: poem2_aug14_09.html Author: saju_soman
