തമസിലെൻ പാദങ്ങൾ നീങ്ങി പ്രകാശത്തിൽ
മന്ദസ്‌മിതമാം കാറ്റുകൾ
എന്നെ കാലത്തിൽ തള്ളി
മെല്ലെ ഉയർന്നു ഞാൻ നീങ്ങവെ
കാലം എന്നെ വിഴുങ്ങിയനേരം
കണ്ടു ഞാൻ എൻ സഖിമാരൊടൊപ്പം
പാറി നടക്കുന്ന കാലവും
ജീവിച്ചു ഞാൻ ആ കാലത്തിൽ
ഒരിക്കലും കാണാത്താ എൻ
ജീവിത സഖിയൊടൊപ്പം
ധന്യമായി എൻ ജീവിതം അമ്മയായ ആ നേരവും,
ജീവിച്ചു ഞാൻ എൻ മക്കളെ ഓർത്ത്‌
പരക്കം പാറി നടക്കുന്ന കാലവും,
മക്കടെ ഭാവിയിൽ കയ്യ്‌ പിടിച്ചുയർത്തിയ കാലവും
കേട്ടു ഞാനെൻ ചെവിയിൽ പേരമക്കളുടെ വിളിയും
ജീവിതത്തിൽ ഓടി ഞാൻ
പലയിടനാഴിയിലൂടെ, തളർന്നിരുന്നു
ഒടുവിൽ അവശനായി ആ ഇരിപ്പിടത്തിൽ.
കാത്തിരുന്നു ഞാൻ എൻ ഉറ്റവരുടേയും
പേരമക്കളുടേയും വിലാപം തേടി.
ജീവിച്ചു ഞാൻ മതിയാവോളം
എൻ കാലം തന്ന ജീവിതത്തിൽ.
Generated from archived content: poem1_jun18_10.html Author: reshma_althaf
