ആയീലറിയുവാന്‍, ഈ നറുംതാമര-
പൂവുകളെന്നു വിടര്‍ന്നുവെന്നും
ആയീലവയിറുത്തു, ത്തെന്മലര്‍ക്കൂടയി-
താകേനിറ,ച്ചിങ്ങു പോരുവാനും,
അന്യമന‍സ്കയായ് ഞാനിരിക്കേ, അവ-
യെങ്ങേ മറഞ്ഞു കിടന്നെതെന്നും!
ഉത്കണ്ഠയാ, ലേറ്റമാകുലമായിതെന്‍
ഉള്‍ക്കളം; മാഴ്കിഞാന്‍ വീണനേരം
ഞാനറിയാതിളം തെന്നല്‍ വീശിയെന്‍-
ചാരേ പരത്തീ സൗരഭ്യപൂരം!
ആ സുഗന്ധത്തില്‍ മതിമറന്നെത്രയോ
ദേശാന്തരങ്ങളില്‍ ഞാനലഞ്ഞു-
പുഷ്പോത്സവ കാലമെത്തവേ, തന്‍ പരി-
പൂര്‍ണ്ണതയാരായുമൂഴിയേപ്പോല്‍!
ആ മലര്‍ക്കാല, മകലെയല്ലെന്നു ഞാ-
നീ നിമിഷത്തിലറിഞ്ഞുവല്ലോ,
ഇന്നതെന്‍ മാനസ നന്ദനോദ്യാനത്തി-
ലെങ്ങുമേ പൊട്ടിവിടര്‍ന്നുവല്ലോ!
കടപ്പാട്: കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി Email:akademipublication@gmail.com
Generated from archived content: geethanjali18.html Author: rabeendranath_tagore
