സബർമതിവരളുന്നു

ഒഴുകുന്നു, സബർമതി, വറ്റിയഹൃദയവുമായ്‌, ഒരു

പഴയപ്രവാഹത്തിൻ നിഴൽപോൽ.

ഈണമുണങ്ങും ചുടുകാറ്റോരത്തോരോ

കാണാവൃക്ഷച്ചോട്ടിലുറങ്ങുന്നു.

വീണുമരിച്ചു, ദലമർമ്മരമുപേക്ഷിച്ച

മുളംകാടുകൾ ആത്മശ്രുതിനിർത്തി, കരി-

മേഘവനത്തിൽ മുഖംനീട്ടി.

ഗോവുകളലസം മേയും പുൽമേടി-

ല്ലി, ടയക്കുടിലി, ല്ലീറക്കുഴൽവിളിപടരും

ശ്യാമസുമാവൃതവനതടമില്ലിവിടെ.

കാലിപ്പിളളരൊളിച്ചുകളിക്കും

പുല്ലാഞ്ഞിത്തണലിടമില്ല

പാൽക്കാരിപ്പെണ്ണുങ്ങടെ

ചടുലപദസ്വനമില്ല.

ദധിമഥനമനോഹരതാളവുമില്ല

തോണിക്കാരുടെ നീൾപ്പാട്ടില്ല

നാദമെഴാത്തമ്പുരുപോലെ, ജപ-

നാമമൊഴിഞ്ഞൊരുക്ഷേത്രംപോലെ

ഒഴുകുന്നൂ സബർമതി, മർത്യതയുടെ

നീണ്ടവരൾച്ചാൽപോലെ.

ഉഷസ്സുകൾ, സന്ധ്യകൾ

മാറിൽ മിന്നിയ നക്ഷത്രദ്യുതികൾ

ഉടഞ്ഞുവീണുകിടക്കുന്നിവിടെ

കരിനീലത്തുണ്ടുകളായ്‌!

ഉദയക്കൊടിയേറ്റു പിടിച്ചതിരക്കൈകൾ

ഇറുന്നുവീണുകിടപ്പൂ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ

കൊഴിഞ്ഞപത്രങ്ങൾ!

നാനാമതസ്വരഗീതികളിൽ നിന്നുമൊ-

രേകസ്വനതന്ത്രീനാദമുണർത്തി

ഉപ്പിന്നർണ്ണവമെത്താനൊരു

കുത്തിയൊഴുക്കായ്‌പാഞ്ഞു, വിശപ്പിൻകണ്ണീ-

രൊപ്പി, ഒട്ടിയവയറാലൊരു വ്രതനിഷ്‌ഠയൊരുക്കി

സബർമതിയൊഴുകീ മണ്ണിന്നന്തർവീണയി-

ലൊരത്ഭുതജീവസരിത്തായ്‌

എവിടെ, ഇന്നെവിടെ, ചെറുമക്ഷരഫലകങ്ങളിലെ

മങ്ങിയ ലിപിരേഖകളായോ…?

മഴപെയ്യുന്നു,

കാലത്തിൻ കാർമേഘത്തുണ്ടുകൾ പെയ്യുംമഴ

ഇവിടെപ്പെയ്‌വതുമുകിൽനീരല്ല

മധുവല്ല, മർത്യത തമ്മിൽ വെട്ടിച്ചീന്തും ചോര‘

മതങ്ങൾ മതങ്ങടെ കഴുത്തുവെട്ടും ചോര’

അജപാലകരുടെ പുൽക്കൂട്ടിൽ, യദുകുല

ഗോപാലകരുടെ മൺകുടിലിൽ

കത്തുന്നതൊരേയൊരു ദീപക്കതിരെ-

ന്നാരോ ചൊന്നതു പാഴ്‌പ്പാട്ടായോ

സ്നേഹോദാരതതൻ നെഞ്ചിൽ

ആരോ കൂരാണികൾ താഴ്‌ത്തുമ്പോൾ

വരളുന്നു, സബർമതി

കേഴുന്നു ഭാരതഹൃദയം.

ഈ തിരവെട്ടത്തിൻ തീരത്തിരുൾമൂടുമ്പോൾ

ഒരു പൊൻകതിർനേടുന്നു

പദയാത്രക്കാർ വീണ്ടും.

Generated from archived content: sabarmathivaralunnu.html Author: perumpuzhagk

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ