ആത്മഹത്യ

അവന്റെ തൂലിക ധൃതിയിൽ

ചലിച്ചു.

തൂലിക ശോണിതരക്തം

തൂവെള്ള കടലാസിലെ

അക്ഷരങ്ങളായി ജനിച്ചു.

പിന്നെ അവ വാക്കുകളായി വളർന്നു.

തൂലിക നിലച്ചപ്പോൾ

ആ വാക്കുകൾ ശബ്‌ദിച്ചു…

സ്‌നേഹിച്ചവർക്കും

സ്‌നേഹിതർക്കും വിട…

കണ്ണീരും ചിരിയും തന്നവർക്ക്‌ നന്ദി…

തിരികെവരാതെ പോകയാണു ഞാൻ…

പിന്നെ

മരണത്തിന്റെ സംഗീതം കേട്ട്‌

വായിൽ നുരയുന്ന പതയുടെ

അകമ്പടിയോടെ ഒരിരുണ്ട

ഗർത്തത്തിലേക്ക്‌ മാഞ്ഞുപോയി…..

Generated from archived content: poem1_aug17_09.html Author: nishab_das

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ