പകലോന്റെ രക്തം വീണു-
ചുവന്നു തുടുത്തൊരു സന്ധ്യ,
ചുവടുകൾ പിഴക്കാതിന്നുമെത്തുന്നു,
ദുഃഖ സാന്ദ്രമാമൊരു കിനാവ്‌ പോൽ.
കൂടണയാൻ വെമ്പി പിരിയുന്നു –
കുഞ്ഞരി പ്രാവുകൾ മിഴി തുറക്കുന്നു
നിശാഗന്ധികൾ നിന്നാശപോൽ.
നിൻമുഖം തുടുക്കവേ ഒരു-
കനലാ സന്ധ്യയിൽ നിന്നുതിർ-
ന്നെന്നാത്മവിൽ വീണു
ദൂരെ-
മരണം മാടിവിളിച്ചുവോ നിന്നെ
നിൻ ചിതയിൽ നിന്നുയരും
നാളമേറ്റ്‌ തുടുത്തുവോ സന്ധ്യ
വിടചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞു നീയും
സന്ധ്യപോലെന്നെ വിട്ടകന്നു
കണ്ണീരുപരക്കുന്നു ചുറ്റിലും;
അതിൽ കാണ്മുഞ്ഞാനെന്നസ്‌തമയം
Generated from archived content: poem2_dec24_10.html Author: needumpana_lal
