മൊബൈൽഫോൺ നിരോധിച്ചാൽ മലയാളസിനിമ രക്ഷപ്പെടുമോ?

2009-ൽ ഇതുവരെ കേട്ട ഏറ്റവും നല്ല തമാശയായിട്ടാണ്‌ സിനിമയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവരുടെ ‘മൊബൈൽ നിരോധനത്തെക്കുറിച്ചുവായിച്ചപ്പോൾ തോന്നിയത്‌. പ്രതിയെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ അയാളോടിച്ചകാറിനെ അറസ്‌റ്റുചെയ്യുന്നപോലെ പരിഹാസ്യമായ ഒന്നായിതോന്നി ആ തീരുമാനം.

ഒരു വ്യവസായം ലാഭത്തിലാക്കുന്നതിന്റെ രണ്ടുപ്രധാന മാർഗ്ഗങ്ങളിൽ ഒന്ന്‌ ചിലവുചുരുക്കലും മറ്റൊന്ന്‌ വരുമാനം കൂട്ടലുമാണെന്നു സമ്മതിക്കുന്നു. പക്ഷേ, സിനിമയിൽ ചിലവു കൂടുന്നതൊന്നുമല്ല. സിനിമ നഷ്‌ടത്തിലാകുന്നതിന്റെ പ്രധാന കാരണം സൂപ്പർതാരങ്ങളുടെ റേറ്റുമല്ല. പ്രത്യുത, ജനങ്ങൾ കാണുന്ന സിനിമയില്ലാത്തതാണ്‌ പ്രശ്‌നം.

എന്താണ്‌ ഇപ്പോഴത്തെ സിനിമ? വെറും പുറംതോടുമാത്രം. പേട്ടുതേങ്ങപോലെ ഉള്ളിലൊന്നുമില്ല. എല്ലാവരും ആദ്യം ചെയ്യുന്നത്‌ സൂപ്പർതാരങ്ങളുടെ ഡേറ്റ്‌ വാങ്ങുക എന്നതാണ്‌. അതിനുശേഷം അവർക്കു മീശപിരിക്കാനും നീളൻ ഡയലോഗുകൾ ഫിറ്റു ചെയ്യാനുമുള്ള കുറെ ഏച്ചുകെട്ടലുകൾ. കഥ എന്നൊന്ന്‌ ഇല്ല കഥയില്ലായ്‌മയാണ്‌ മലയാള മലയാളസിനിമക്കുള്ള പ്രധാന പോരായ്‌ക. ചില സംവിധായകരുടെയും തിരക്കഥാരചയിതാക്കളുടെയും ഒക്കെ കഥയില്ലായ്‌മകൂടിയാവുമ്പോൾ 100 ദിവസം ഓടുന്നതിനു പകരം മൂന്നാം ദിവസം തിയേറ്ററിൽ നിന്നു ഓടും, പടം.

വിജയിച്ച പടങ്ങളുടെ ചുവടുപിടിച്ചുള്ള വികലമായ അനുകരണങ്ങൾക്ക്‌ എത്രവേണമെങ്കിലും ഉദാഹരണങ്ങൾ നമുക്കുണ്ട്‌. നരസിംഹം, ദേവാസുരം എന്നിവയുടെ ചവിട്ടുപിടിച്ചിറങ്ങിയ എത്രലാൽസിനിമകളാണ്‌ എട്ടുനിലയിൽ പൊട്ടിയത്‌? തൊമ്മന്റെ മക്കളുടെ തുറപ്പുഗുലാന്റെയുമൊക്കെ വ്യാജപതിപ്പുകൾ എത്രെണ്ണമാണ്‌ മലയാളികൾ സഹിക്കേണ്ടിവന്നത്‌?, വിജയിച്ച പടങ്ങളുടെ ചുവടുപിടിച്ച്‌, മറ്റു വിജയിച്ച തമിഴ്‌-ഹിന്ദി-സിനിമകളുടെ വീഡിയോ കണ്ട്‌ ഷൂട്ടിങ്ങ്‌ സ്‌ഥലത്തു തയ്യാറാക്കുന്നതിരക്കഥകളാണ്‌ പലതും എന്നാണ്‌ അണിയറ വാർത്തകളിൽ നിന്നും മനസ്സിലാകുന്നത്‌.

എന്നാൽ 60 കളിലും 70 കളിലും സ്‌ഥിതി ഇതായിരുന്നില്ല. നല്ല സാഹിത്യരചനകൾ, നടൻമാരുടെ കഴിവുകൾ പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നരീതിയിൽ തിരക്കഥയെഴുതി അവതരിപ്പിച്ചപ്പോൾ അവയെല്ലാം വിജയം കണ്ടില്ലേ ചെമ്പൻകുഞ്ഞും, കുഞ്ഞാനോച്ചനും അതുപോലെ മലയാളസാഹിത്യത്തിലെ പല കഥാപാത്രങ്ങളും അനുഗൃഹിതനടന്മാരിലൂടെ മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ പ്രേക്ഷകർഒന്നടങ്കം സ്വീകരിച്ചു. ഇന്നും തിരഞ്ഞാൽ ധാരാളം അത്തരം കഥകൾ ലഭിക്കും. പക്ഷേ അതിനൊന്നും ആർക്കും സമയമില്ലല്ലോ.