ഏകാന്തതയുടെ ചൂഷണങ്ങളില്‍
മറന്നുവിട്ട നിലാവെട്ടം പൊഴിച്ച
ദിനങ്ങളെന്നും എനിക്കന്യമല്ല
ഞാന്‍ നഗനയായിരുന്നു
മനസിന്റെ മേച്ചില്‍ പുറങ്ങളില്‍
തുണിയില്ലാതെ ഞാന്‍ അലഞ്ഞിടുന്നു
തീര്‍ക്കാത്ത സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം
നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന പ്രതീക്ഷകളാകുന്നു
എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ പ്രാരാബ്ധം
ഇന്നിന്റെ പോക്കുവെയിലില്‍
ഞാന്‍ മൃതപ്രാണയായിരുന്നു
നാളെ ഞാന്‍ മരിക്കിലും സ്മൃതിവേണ്ടെനിക്ക്
നിശ്വാസമുതിര്‍ക്കില്ലൊരിക്കലും
എരിഞ്ഞു തീര്‍ക്കുമീ ജീവിതം
ആത്മസംഘര്‍ഷത്തോടെ മരിക്കട്ടെ
ഞാന്‍ അല്പ്പനേരം പൊഴിച്ച
പ്രകാശത്തിന്റെ സ്മരണയില്‍
Generated from archived content: poem3_june14_14.html Author: jisha
