കടലിനോ ആഴമുണ്ടോമനേ നിന്റെയീ
മിഴികളിലതിനോളമാഴമെന്നോ!
കനവുകൾ പൂക്കുന്നൊരലിവിന്റെ വടവൃക്ഷ-
മടിവേര്‌ നിന്നിലാണാഴ്‌ത്തിയെന്നറിയുമ്പോ-
ളകലങ്ങളിൽ ദിശയറിയാതലയുന്ന
ചകിതമാം നാവികഹൃദയമാണെന്റേ-
തണയാതെ, കാറ്റിലിമയൊട്ടുചിമ്മാതെ
കരുതുക നീയെനിക്കൊരു തുളളി വെട്ടം.
മുറിവുകളേറ്റന്റെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്ന-
തതിലോലമായെന്നറിഞ്ഞിടുമ്പോൾ
അലിവോടെ ചുംബനം നെറുകയിൽ നൽകി നീ
മിഴികളിൽ പൂവായ്‌ വിടർന്നു നിൽക്ക.
എന്റെ മിഴികളിൽ
പൂവായ്‌ വിടർന്നു നിൽക്ക.
Generated from archived content: poem1_apr30_08.html Author: jinu_thomas
