കാമാവേശങ്ങളില്‍ പൂണ്ട പുത്തരികള്‍
പുതുമണം തേടിപ്പറക്കുന്നു
ബന്ധങ്ങള്‍ക്കും ബന്ധനങ്ങള്‍ക്കും
തെല്ലുമിടം നല്കാതെയലയുന്നവര്‍
ഒരു നിമി നേരം കൊണ്ടണ പൊട്ടി
യൊഴുകുന്നവര്‍, കാമസ്‌നേഹികള്‍
എവിടന്നു കിട്ടിയിത്രക്കുമാവേശ
മെവിടെ പോയീ മനുഷ്യസ്‌നേഹം
അമ്മമാര്‍ സഹോദരികളെ തിരിച്ചറി
ഞ്ഞീടാത്തവര്‍, കൂട്ടത്തില്‍ കൂടിയവര്‍
കൂടെപ്പഠിച്ചവര്‍ കൂട്ടിക്കൊടുപ്പിന്റെ
പുതുകളരികള്‍ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നു
കെട്ടവന്മാര്‍ മോണ കാട്ടി ചിരി
ക്കുന്നവര്‍ ശുദ്ധതെമ്മാടികള്‍
കാണ്ക വയ്യയീയപരാധമെന്റെ കണ്ണുകള്‍
തുരന്നു നിങ്ങള്‍ കാഴ്ചയെടുത്തീടുക
എങ്കിലും തീരുമോ ഈ നാടക ഭൂവിന്റെ
വെളുത്ത പകല്‍ ചൂതാട്ടത്തിന്‍ കോമര കേളികള്‍
Generated from archived content: poem7_oct7_14.html Author: jerson_sebastian
