യമ കാല സന്ധ്യകളെ
മറവിയുടെ ജാലകത്തിലൂടെ
ഋതുഭേദമറിയാതെ
സൗരയുഥത്തെ സാക്ഷി നിറുത്തി
മരണ കാലത്തിലക്ക് കൊണ്ട് പോകുക
അണയാന് പോകുന്ന കണ്ണുകള്ക്ക്
പ്രിയതെ നിന്റെ മുഖമാകട്ടെ സാക്ഷി
കാതുകള്ക്ക് നിന്റെ
സംഗീത നാദധാര പകരട്ടെ
നാസാരന്ധ്രങ്ങള്ക്ക് നിന്റെ
ഗന്ധമാകട്ടെ
ഇനി ഞാന് ഈ പ്രകൃതിയില് വിലയിക്കട്ടെ
വീണ്ടും
ഒരു പുല്നാമ്പായി ഉണരാന്
Generated from archived content: poem2_may24_13.html Author: jagan
