കനവിലിന്നലെക്കടന്നുവന്നവൾ
നിനവിലാകവേ നിറഞ്ഞു നിന്നവൾ
ഉണർവ്വിലിന്നവളിറങ്ങിപ്പോവുമ്പോൾ
ഇടനെഞ്ചാകവേ പിടഞ്ഞു പോകുന്നു.
പദം പതിയുന്ന പടവിലൊന്നിലാ-
മണിച്ചിലങ്കകൾ അഴിഞ്ഞു വീഴുന്നു
പതിയെയെത്തുമീ പുതിയ കാറ്റിലാ-
പ്പുടവത്തുമ്പൊന്നു പതറിപ്പാറുന്നു
മുടിത്തുമ്പിൽ നിന്നുമുതിർന്നുവീണൊരാ
ജലത്തുള്ളിപൊട്ടിച്ചിതറിപ്പോവുന്നു
കനവിലിന്നലെ ക്കൊളുത്തി വച്ചൊരാ
മണിവിളക്കിന്നു കരിഞ്ഞു കത്തുന്നു
വടുക്കൾ വീണതാം മനസ്‌സിലാകവേ
കനലെരിച്ചവൾ കടന്നു പോകുമ്പോൾ
ഒരു വാക്കും തന്നെ ഉരിയാടാൻ വയ്യാ-
തതിവിദൂരത്തിലിവനിരിക്കുന്നു.
Generated from archived content: poem1_oct16_08.html Author: c_sreekumar
