“എന്തോ, മറന്നില്ലേ?
എന്നെന്നെയിടയ്ക്കിടെ
ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു;
ചിലവേപഥുക്കൾ!
(എത്രമേൽ തെഴിച്ചാലും,
മോങ്ങാതെ, വിടാതെന്നെ
അനുധാവനം ചെയ്യുന്നൂ;
അവനിത്യേന!)
ഏറെ ചിന്താച്ചുഴി
തന്നിലുഴറവെ;
ബോദ്ധ്യമാകുന്നൂഃ
”അമ്മ സങ്കടത്തീയിൽ
തിളപ്പിച്ചെടുത്തൊരാ
ചായ അല്ലാതെ
മറ്റൊന്നല്ല;
അതെന്നയഥാർത്ഥം!!“
Generated from archived content: poem1_jun28_10.html Author: binoy_mb
