മരണം-ജീവിത നൈരന്ത്യരത്തിന്റെ-പരിസമാപ്തിയാണെങ്കിലും,ജീവിതം തുടരുന്നവരുടെ,നിസ്സഹായതയുടെ ദീര്‍ഘ തമസ്സാണ്.കാരണം,പറയാതെ യാത്രയായവര്‍ ,കാലടിപാടുകള്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചത് –പിന്‍തുടരുവാനോ, അതോ-പിന്തുടരലിന്റെ നിരര്ത്ഥകതപകുത്തെടുക്കാന് വിരചിച്ചതോ?തീര്‍ച്ചയാണൊന്നുണ്ട് ,ബഹുമാനിക്കപ്പെടാതെ കടന്നുപോകപ്പെട്ട-പ്രവാചകന്‍മാരിലെല്ലാം,നന്മകളുണ്ടായിരുന്നെന്നുകാണുവാന്‍,നാം സൂക്ഷിക്കുന്ന തിന്മകള്‍,നമുക്ക് മിഴിദര്‍പ്പണമായെങ്കില്‍ !ഓര്‍ക്കേണ്ട മറ്റൊരു കാര്യം-മരണത്തിന്റെ ഭൌതികത,മണ്‍ മറയ്ക്കപ്പെടുമെങ്കിലും,മരണവുമായി സംവദിക്കുന്നവരുടേത്-നിശാന്ത വിഹ്വലതയോ, ഭയമോ,അതിനുമപ്പുറത്തുള്ള – പ്രശാന്തയോ?അതിനിയും ഭാഷ്യമെഴുതപ്പെടാ-പ്രപഞ്ചിക സനാതന സത്യം !അതിനാല്‍ തന്നെ ജീവിതംമരണം തേടിയുള്ള യാത്രയോ,മരണത്തിനുമപ്പുറത്തേയ്ക്കുള്ള എത്തിനോട്ടമോ?രണ്ടായാലും തീരുമാനിക്കുക നാം,അതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ സ്വാതന്ത്ര്യം!കാരണം,നാം ജീവിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുകയാണ്….
Generated from archived content: poem2_may14_12.html Author: baiju.tharayil
