ആയിരം മോഹപുഷ്പങ്ങള്‍ വിരിയും
ആകാശ ചെരുവിലെവിടെയോ
അന്നിന്‍ മധുരിക്കുമോര്‍മ്മകളിന്നും
അന്തിയുറങ്ങാതലയുന്നുണ്ടാവാം.
തൊടിയിലെ കിണറ്റില്‍
തിമിംഗലം നീന്തിക്കളിക്കുന്നുണ്ടാവാം
തിരുമുറ്റക്കോണിലെ
തിരുനെല്ലി, പൂവും കായുമിടാന്‍ മറക്കുന്നുണ്ടാവാം.
കാക്കോത്തി തന്‍ പ്രവചനം
കളവായതവളുടെ കയ്യിലെ
മന്ത്രക്കോപ്പിനു – മഹിമ –
മതിയാവാത്തതിനാലുമാകാം.
പടിയടച്ചു പിണ്ടം വച്ച മോഹങ്ങളെ കണ്ടു
പേടിച്ചോടുവാന്‍ -കൊടി
പിടീച്ച ഭ്രാന്തനല്ല കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞു
പുറകെയെത്തും കാലം.
മനസ്സിനെ പൂട്ടിയ താഴുകളേഴും
അറുത്തെറിയുന്ന – ദാഹാര്‍ദ്രമാം – കണ്ണുകള്‍
തേടുമാ സ്വര്‍ണ്ണ വിഗ്രഹം
തിരിശേഷിപ്പുപോലുണ്ടു മുന്നില്‍.
മുഖേ…നോക്കാന്‍ കെല്പ്പില്ലാ
മനസ്സം – പട്ടത്തെ – സ്വപ്നപ്പന്തലില്‍
കെട്ടിയുയര്‍ത്തി പറത്തിയ
കോമാളിയാണെന്നും – മൗനവികാരം-
സമചിത്തത വെടിഞ്ഞ മനസിനെ
സൂര്യകാന്തിപ്പൂവാക്കാമാര്‍ക്കും
സ്സൂര്യനു നേരെ മുഖമുയര്‍ത്താന്‍
സൂര്യപുഷ്പ്പത്തിനല്ലാതാവില്ലാര്‍ക്കും.
Generated from archived content: poem6_june14_14.html Author: asokan
