വെളിച്ചം

ഇലകൾ വീഴുമെൻ മുറ്റത്തുകൂടിയാ

ഇരവിൻ ദീപമൊലിച്ചുപോയിന്നലെ

ഇനിയുമോതാൻ മടിച്ചതാണോമനേ

ഇതൾവിടർത്തുമെൻ മോഹങ്ങളത്രയും

തിരികൾ നീട്ടിയാ ആകാശവീഥിയിൽ

തിരയും നക്ഷത്രകന്യകൾ കേട്ടുവോ

ഇനിയൊളിക്കുവാൻ വയ്യ! വരൾച്ചയെൻ

നിനവിൽ നീറിപ്പിടിക്കുന്നു മൂകമായ്‌

കവിയുമോരോ കിനാവിന്റെ തുളളിയീ-

ക്കവിളിലൂടെ,പ്പടരുന്നവേളയിൽ

കരുണയോടെ പറയുന്നു നീയെന്റെ

കരളിനെന്തിനീ നോവുനൽകീടുന്നു

പ്രഥമ ദർശനമിത്രമേലാഹ്ലാദ

പ്രമദമാക്കിയ നല്ലകാലങ്ങളും

പ്രതിഫലിച്ചു നിൻമിഴികളിൽ നിന്നെന്റെ

പ്രണയമത്രയും വായിച്ചറിഞ്ഞു ഞാൻ

കഥ പറഞ്ഞുചിരിക്കാം ഇടയ്‌ക്കിടെ-

ക്കവിതചൊല്ലിക്കരയാം കറുത്തവാവ-

രികിലെത്തുമ്പോൾ കാക്കൾ ചെയ്യുന്ന

കപടസത്യം മറക്കാം പ്രിയസഖീ

ഇവിടെയൽപ്പം വെളിച്ചം കൊളുത്തുനീ

ഇനിയൊരർദ്ധം തുടങ്ങാം നമുക്കിനി

തമസ്സ്‌ ധന്യമെന്നോതാതിരിക്കുവാൻ

തപസ്സ്‌ ചെയ്യുമീവെട്ടം മനോഹരം…

Generated from archived content: poem_dec31.html Author: anuji_k_bhasi

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ