ജീവിതം ഒരു യാത്രഅതിലുഴയുമീ നമ്മള്വെറും യാത്രക്കാര്എത്രയോ ഭാഷക്കാര്ദേശക്കാര് , ഗോത്രക്കാര്വിവിധ മതക്കാര്‍ നമ്മളീപ്രവാസത്തിന് മടിയില്എത്രയോ സുരക്ഷിതര്അതിലേറെ ബ്ന്ധിതര്സ്നേഹത്തിന് ചങ്ങലയില്വിരഹത്തിന് വിങ്ങലില്ആശ്വാസമാം ഒരു പുഞ്ചിരിതളരും പ്രയാസികള്ക്ക്സ്നേഹത്താല് ഒരു കൈതാങ്ങ്..ഈ സുരഭില സുന്ദരമീഭൂമിക തന്‍ മാറിടം പിളര്ക്കുംക്ഷുദ്ര ജന്മങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുകതുരത്തുക നമ്മള്‍ ഒന്നായ്…സ്നേഹാമൃതം പുരട്ടുകനോവുമത്മാവിന് ഹൃദയങ്ങളില്ചേതമില്ലാതുള്ള സ്നേഹമല്ലാതെമറ്റെന്തു ശേഷിപ്പൂ ജീവിത അടയാളമായ്.അദൃശ്യമാം ഒരു വന്‍ വൃക്ഷം, ജീവിതംഅതില് കോടാനു കോടി ചില്ലകളില്പരശ്ശതം കോടി ദശങ്ങളാം മാനുജര്ക്ഷണീകമായ് തളിര്‍ക്കുന്നു, പഴുക്കുന്നു,പൊഴിയുന്നു,ഭൂമിയില്‍ ലയിക്കുന്നു.എല്ലാം അറിയും മാനുജന്അനശ്വര ജീവിതം തേടിപടക്കുതിരയായ് മുന്നോട്ട്….മുന്നോട്ട്….! ജീവിതനിവര്‍ത്തിക്കായ് അന്നം തേടിയിറങ്ങുമ്പോള്പ്രാര്ത്ഥനാ പൂര്‍വം യാത്രയാക്കിയ മാതാപിതാക്കള്‍ ,ബന്ധുജനങ്ങള്‍ പലരും വിട ചൊല്ലി പിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..നീണ്ട വര്‍ഷങ്ങള്‍ തന്‍ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിലായ്…തിരികെയെത്തും നേരത്തിലായ്…ഹരിതാഭ കണ്ട് മനം കുളിര്ക്കെകുടുംബത്തിന് മുന്നിലായ്കത്തികരിഞ്ഞ സ്വപ്ന കൂമ്പാരമായ്ഇനിയും വറ്റാത്ത കണ്ണീര്‍ ചാലുകളായ്-തീര്‍ന്നതും നാം മറന്നുവോ…?
Generated from archived content: poem1_may14_12.html Author: abdullakutty_chettuva
