‘അമ്മതന്‍ കൂടെ വന്നിടാമെങ്കിലുംപോകില്ലൊരിക്കലുമച്ഛന്റെ കൂടെ ഞാന്പേടിയാണമ്മേയെനിക്കെന്റെയച്ഛനെപാരിതില് ഞാനൊരു ഭാഗ്യഹീന’ഇങ്ങിനുരചെയ്യും പെണ്‍കൊടി ജീവിക്കുംആധി നിറഞ്ഞൊരു നൂറ്റാണ്ടിത് !എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!കൊട്ടിഘോഷിക്കല്ലേ പുകള്‍പ്പെറ്റ പൈതൃകംപൊള്ളയാം വാക്കുകള്‍ ഛര്ദ്ദിച്ചിടാതിനിഘോരാന്ധകാരമഖിലവും മൂടുമ്പോള്ഇരുളിന്റെയാത്മാവ് ഗതിയില്ലാതലയുമ്പോള്കാഴ്ചയില്ലാത്തൊരാ കണ്ണുകളൊക്കെയുംകാക്കകള് കാഷ്ഠിക്കും സ്മാരകങ്ങള്‍ !ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നും പടരും വിപത്തിന്റെവേരുകള് ഹൃദയങ്ങള്‍ താണ്ടിടുമ്പോള്അതു പിന്നെ കാഴ്ചകള്‍ തല്ലി കെടുത്തിടുംഅതിഘോരാന്ധകാരം നിറയും പാരില്‍ ..എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌ !അസുരന്‍മാര്‍ താണ്ഡവനൃത്തമാടിടുമ്പോള്ആസുരചിന്തകളെങ്ങും നിറയുമ്പോള്കണ്ണുകള് മൂടിയ നീതിതന്‍ ദേവതനിദ്രയിലാണ്ടു കിടന്നിടുമ്പോള്നേരിന്റെ നേരിയ പൊന്‍വെട്ടങ്ങള്‍ വെറുംകേട്ടു മറന്ന പഴങ്കഥകള്‍ !അച്ഛനുമമ്മയും കൂടെപ്പിറപ്പോരുംഭോഗസംസ്ക്കാരത്തിന് മൂശയില്‍ വാര്ത്തൊരുഅര്ത്ഥരഹിതമാം വാക്കുകളായിന്ന് !എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!നേരിന്‍റെ നേരിയ പൊന്ത്തരിവെട്ടവുംഊതി കെടുത്താതിരിക്കെന്‍റെ സോദരാ,കരയുവാന്‍ കണ്‍കളില്‍ കണ്ണുനീരില്ലിന്നുവറ്റി വരണ്ടൊരു വേനല്‍ത്തടാകമായ് ..കനിവിന്‍റെയിത്തിരി പൊന്നാളമെങ്കിലുംകൂട്ടായ് തിരയുവാന്‍ പോരുന്നുണ്ടോ…?എവിടെപ്പിഴച്ചു നമ്മുക്കെന്‍റെ സോദരാ,എവിടെപ്പിഴച്ചു പോയെവിടെപ്പിഴച്ചു പോയ്‌!
Generated from archived content: poem1_june28_13.html Author: abdul_shukkur_kt
