എന്നും
എപ്പോഴും
കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു
നിനക്കുചുറ്റും
ചിരിപ്പിച്ചും
ഇക്കിളിപ്പെടുത്തയും
നുള്ളിനോവിച്ചും
അല്ല! ഇതൊക്കെയും
നീയും കൊതിച്ചിരുന്നില്ലെ
നിന്റെ ചുണ്ടിലെ കനലായ്‌
മുങ്ങിയും തെളിഞ്ഞും എരിഞ്ഞൊടുങ്ങി
ഇനിയില്ലാത്തൊരൻ ജന്മം
നീയൂതിവിട്ട പുകയായ്‌ലിഞ്ഞുപോയ്‌
പകരമില്ലാത്തൊരെൻ ജന്മം
കല്ല്‌ കെട്ടിയ പൊങ്ങുതടിയായ്‌
ഇന്നാഴങ്ങളിലേക്കടിയവെ
നീയിന്നും പാറുന്നു മീതെ
പൂവിലെ പൂമ്പാറ്റ പോലെ
ഒടുവിലെന്റെ വിലാപങ്ങളിൽ
ക്ഷോഭിച്ചലറുന്നു നീ
ഞാനാടിയതെന്റെ കർമം
നീയോ?.
Generated from archived content: poem1_jan8_09.html Author: abdhulla
