നിശീഥിനി തന്‍ നിശബ്ദതയില്‍
നിദ്രയെത്താത്ത യാമങ്ങളില്‍
തനിച്ചിരുന്നു തേങ്ങിടുമ്പോഴും
കാതോര്‍ത്തിരിക്കുന്നതെന്തിനോ
നിനച്ചിരിക്കാതെയെത്തുന്ന
പദനിസ്വനങ്ങള്‍ക്കോ
കദനങ്ങളേറെയുള്ള കരളില്‍
കര്‍ക്കിടകമാനം കണക്കെ ഇരുള്‍ പരന്നു
കനത്തുവിങ്ങുമ്പോഴും
കാത്തിരിക്കുന്നതെന്തിനോ
കേള്‍ക്കുവാനിടയില്ലാത്ത
പ്രിയതരമൊരു വാക്കിനോ
ദുഃഖഭാരമൊക്കെയും ഒറ്റയ്ക്ക്പേറി
നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുന്ന മിഴികുടമാരും
കാണാതെയൊളിപ്പിച്ചുധൃതിപ്പെട്ട്
നടക്കവേ,തേടുന്നതെന്തിനോ
തെളിമാനം കണക്കെ തിളക്കമാര്‍ന്നൊരു
വദനത്തില്‍ പൂത്തുവിരിയുന്നൊരു
കുളിരേകും മന്ദസ്മിതത്തിനോ.
വാഴ്വിനങ്ങേയറ്റംവരെ ചുമടുതാങ്ങി
ചുമലു കഴച്ചിടുമ്പോഴും തേടുന്നതെന്തിനോ
കൊടുംവേനലില്‍ ഒരുമഴ ചാറ്റല്‍പോലെ
എത്തുന്നയൊരുകൈതാങ്ങിനോ.
വാഴ്വില്‍ കയ്പുള്ളതൊക്കെയും
പണിപ്പെട്ട് ചവച്ചിറക്കുമ്പോഴും
അലയുന്നതെന്തിനോ
കിട്ടാകനിയാം ഒരിറ്റുസ്നേഹത്തിനോ.
