പ്രസവത്തിനുനാട്ടിൽ നിന്നെ ഞാൻ വിട്ടു പോന്നു
പ്രിയമുള്ളോളേ ശിക്ഷ തുല്യമാണിരുവർക്കും
നിനക്കു കാവൽ നിൽക്കാനെന്റെ പ്രാർത്ഥനമാത്ര-
മെനിക്ക്‌ കൂട്ടുനിൽക്കാനോർമ്മകളൊരു കൂട്ടം
ഇരുളീ മുറിയിൽ നിന്നകലാൻ കൂട്ടാക്കാതാ-
യിവിടം പൊടിമൂടിക്കിടന്നു വൃത്തികേടായ്‌
ആഹാരം സ്വാദില്ലാതായ്‌ നിദ്രക്ക്‌ തടസ്സമായ്‌
ആണിനു പെണ്ണേ തുണ പുരയ്‌ക്ക്‌ തൂണുപോലെ
എന്തൊരു വിരസത, യെന്തൊരു വിവശത-
യെന്തൊരു വിഷണ്ണത, യെന്തൊരു വിമൂകത!
ഇനി നാലഞ്ചു മാസമേകാന്തവാസ ധ്യാന-
മിനി നാം കാണുന്നേരം കണ്ണുപൊത്തട്ടെ ലോകം.
Generated from archived content: poem2_dec9_10.html Author: unni_varyathu
