മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു
കുളിർകാറ്റിൽ പൊഴിഞ്ഞു
മലർച്ചുണ്ടിൽ ഉരുണ്ട പവിഴങ്ങൾ
ഒരു കുഞ്ഞുതുള്ളിയൊരു
മലരിന്റെ വക്ഷസ്സി-
ലടരാതെ, ദൃഢമായിരുന്നു.
ഇരുളിൽ, തണുപ്പിൽ
കൊടുംതപസ്സാലെ തൻ
പുലരിയുടെ പിറവിയെ കാത്തു
മലരതിനെ ഹൃദയത്തി
ലാവാഹനം ചെയ്തു,
ആത്മാവിലമൃതായി വാഴ്ത്തി.
Generated from archived content: poem3_oct15_07.html Author: mr_rajeswary
