ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു മാനസം
കവി ഞാൻ-മണ്ണിന്റെ, മനുജന്റെ.
പാടുകയെൻ ധർമ്മം.
മണ്ണിൻ, വിണ്ണിൻ ഗാഥകൾ
എങ്കിലും കേവലമൊരു
സ്വച്ഛന്ദ പറവ ഞാൻ
വേണമെനിക്കഭയം
കേഴുന്നു വെളിച്ചത്തിനായ്
എന്നോടെപ്പോഴും
നാനാവർണ്ണങ്ങൾ, ധ്വനികൾ,
സുരഭില നിമിഷങ്ങൾ.
Generated from archived content: poem6_feb2_08.html Author: sachidanadharoy
