ഇരുമ്പ്‌

ഉലത്തീയിലുരുകുമ്പോൾ

പഴുത്തുളളം പൊളളുമ്പോൾ

അടിക്കെന്നെ ഉടയ്‌ക്കെന്നെ

പെരും കൊല്ലാ നീ

കനലിന്റെ കയങ്ങളിൽ

അനുഭവത്തിളയ്‌ക്കലിൽ

അകത്തെന്തോ തെളിയുന്നു

തകർക്കുമീ അഹന്തകൾ

തുടങ്ങുക പ്രഹരങ്ങൾ

തലങ്ങനെ വിലങ്ങനെ

പെരുംകൊല്ലാ നീ

കൂർത്തുളള മൂർച്ചയാൽ

പരക്കുവാൻ വളയുവാൻ

നിന്റെ പരുവത്തിൽ മെരുങ്ങുവാൻ

നിന്റെ ഉരുവത്തിൽ ഒതുങ്ങുവാൻ

ഉലത്തീയിലുരുകുന്നു ഞാൻ.

Generated from archived content: poem17_jan18_07.html Author: s_sanjay

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായം എഴുതുക

Please enter your comment!
Please enter your name here