ആരോരുമറിയാതെ വന്നങ്ങുപോകുമൊരാരോമല് തെന്നല്‍ പോലെയത്രേയവള്എന് പ്രിയതമ,യിന്നു പറന്നുപോയിഅതു,മെന്നരികത്തു ചേര്‍ന്നുകിടക്കവേ.അസുഖത്തിലൊരുനാളുമിരിക്കാതെയുമാര്ക്കുമേ ബുദ്ധിമുട്ടാകാതെയുംഒര്ക്കാപ്പുറത്തങ്ങു പോകേണമെന്നേയാകെയവളെന്നുമാഗ്രഹിച്ചൂ.മെല്ലെയെന്‍ ദേഹത്തു ചുറ്റിയ വലതുകൈതെല്ലു വഴങ്ങാതാണറിയുക ഞാന്പാവമോമലാളിന് പ്രാണശ്വാസമെപ്പോഴോ ശാന്തമായ് നിലച്ചുപോയി!ക്‌ളിനിക്കില്‍നിന്നോടിയണഞ്ഞു വൈദ്യര്നിശ്ചലം ദേഹമെന്നുറപ്പുതരാന്‍.വേണ്ടായിനി ഹാ, കോലാഹലങ്ങള്വേണ്ടാ തടസ്സമോയിളങ്കാറ്റിനൊട്ടും.നിത്യമെന്‍ പണികളില്‍ സഹായികളാമുത്തമരാം രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെത്തിവെട്ടുവാനേല്പിച്ചൊരാറടി മണ്കുഴിവീടിനോടൊത്തുള്ള കൊച്ചുതോപ്പില്‍.അതിനിടെ പൂമേനി മെല്ലെ കഴുകിപ്പൊതിഞ്ഞു പട്ടില്‍ ഞാനവളെ.പൂക്കളറുത്തീല, വിളക്കു തെളിച്ചീലചുംബനങ്ങളാലേലും വിടചൊല്ലി.പെറ്റുവളര്‍ത്തി വലിയവരായതേവിചാരവികാരബന്ധമടര്ത്തിയമറുനാടന് പുത്രരും തല്കളത്രങ്ങളുമറിയട്ടെയീ വാര്‍ത്ത സാവകാശം.എങ്കിലെന്നാല്‍ പിന്നെ ശേഷമുലകവുംതാനേ വഴിയേയറിഞ്ഞുകൊള്ളുംഅയല്വാസികളാം രണ്ടുറ്റ ബന്ധുക്കള്സാക്ഷികളായിടാന് വന്നുചേര്‍ന്നു.പത്തുകരങ്ങളാല്‍ താങ്ങിയെന്നരുമയാളമ്മയാം ഭൂമിയോടൊന്നു ചേര്‍ന്നു.നന്ദി, നന്ദിയെന്നോമനേയെന്നവള്മൌനമായ് സാകൂതം ചൊന്നപോലെ.സപ്തതി സസന്തോഷം പിന്നിട്ടുവെങ്കിലുംമൃത്യുവെ നേരില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല.പോകുവാന്‍ പാകമായിരിക്കുകില്‍ ഞാനുമീപൂന്തെന്നല് പോലവേയായിടേണം.
Generated from archived content: poem1_apr9_14.html Author: sakariyas_nedukanal
