പാപവിലാപം

ഉറയൂരുന്ന പകലിൽ

പയ്യാരത്തിന്റെ പനിനീർ മഴ

അന്തിവെയിലിൽ

ഉലയിലുരുകുന്ന

മോഹപ്പൊന്ന്‌.

വെയിൽ മാഞ്ഞ്‌

ഉരുൾ പെയ്യുമ്പോൾ

വിചാരച്ചുഴിയിൽ

വീണുലയുന്ന

മഹാമൗനം.

നറുനിലാവിൽ

കളിപറയുന്ന

നിറയൗവനം

കല്‌പാന്തകാലത്തിൽ

വിഴുപ്പിന്റെ

കർമ്മകാണ്‌ഡം

വറുതിയുടെ കയത്തിൽ

ഉറഞ്ഞുപോയ

വിശപ്പിന്റെ നിലവിളി-

മനുഷ്യായുസ്സ്‌ പകയോടെ

ഊറ്റിക്കുടിച്ച

പാപക്കടവ്‌.

Generated from archived content: poem11_jan2.html Author: muyyam_rajan

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ