സ്വാർത്ഥൻ

തിളങ്ങിടുന്ന നിന്റെ-

യൗവനത്തുടിപ്പിലൊട്ടും

മത്തനായതില്ല പിന്നെ,

സ്വല്‌പമായ്‌ ഭയന്നു ഞാൻ.

മുഴുത്തമേനിയിൽത്തുറിച്ചു

നിന്ന സൗന്ദര്യത്തിലായ്‌

അർബുദം പടർന്നതിൽ

കരഞ്ഞതില്ലയൊട്ടുമേ…

അത്രയേറെ നിന്നെ ഞാൻ

കൊതിച്ചുപോയതാണോ

ഇത്രയേറെ ആശ്വസിക്കുവാൻ

കഴിഞ്ഞകാരണം…?

Generated from archived content: poem13_oct1_05.html Author: konnamoodu_viju

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായങ്ങൾ

അഭിപ്രായം എഴുതുക

Please enter your comment!
Please enter your name here

 Click this button or press Ctrl+G to toggle between Malayalam and English