അടിച്ചമര്ത്തപ്പെട്ടവന്റെവിലാപസ്വരങ്ങളില് നിന്ന്വേര്തിരിച്ചെടുത്ത വാക്കിനുചോര വിയര്‍പ്പിന്റെ ചൂരായിരുന്നുകണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പു രസവും.വന്ധ്യയായ മണ്ണിന്റെ ഗര്ഭപാത്രത്തില്വിലക്കുള്ള വാക്കിന്റെ വിത്തെറിയുമ്പോള്ആശകള് ആകാശം മുട്ടി.അധിനിവേശത്തിന്റെ വേരുകള്സ്വപ്നഖനനത്തിനാഴ്ന്നിറങ്ങിനട്ടെല്ലുറപ്പുള്ള തണ്ടില്ഇലപ്പച്ചജാലകം തുറന്ന്ജാതകമെഴുതാത്ത പൂക്കള്‍ പിറന്നു.പൂവിന്റെ പൊക്കിള്‍ച്ചുഴിയില്‍ നിന്നുംപുതുകാലത്തെ വിലക്കപ്പെടാത്തകനികള് വിളഞ്ഞു പഴുത്തു.അസത്യത്തിന്റെ പരാഗണപക്ഷികള്എത്ര വേഗമാണു പറന്നെത്തിയത്പിന്നെയെല്ലാം ചരിത്രം.അങ്ങനെയാണല്ലോ കരിമ്പിന്‍ തോട്ടവുംകാഞ്ഞിരക്കാടും ഒരുടമയുടേതായതും,അതില്‍ നിന്ന് കഴുമരക്കുരിശുണ്ടായതുംവാക്കു നട്ട് മുളപ്പിച്ചത് കവിതയോ…രക്തസാക്ഷിയുടെ ആത്മഹത്യാക്കുറിപ്പോ…
Generated from archived content: poem5_apr9_14.html Author: b_josukutty
