ദിവാകരരത്നക്കല്ലുകൾ പതിയുന്നൊരാ കറുത്തമുത്തുമാല
ദീർഘമാമീ പഥസംചലനം ഓരോ അവസ്ഥ തൻ അർത്ഥം തേടി
കൈപ്പുഴ തൻ വെള്ളപുതപ്പു ചുറ്റി പുളകം കൊണ്ടു
കരിമ്പാറക്കെട്ടുകൾ പാദസരസ്വരത്തിൽ കുളിർക്കണ്ണാടിയായി
അമ്പലമണികൾ കിലുങ്ങുന്നു സന്ധ്യാദീപ്തി നമസ്കാരത്തിൽ
അനഘമറിവിൻ ജലരാശികളായി ഓരോ വരിയിലും
നേർമ്മപൂണ്ട കൗമാരകഞ്ചുകങ്ങളായി ഈ സ്വപ്നമേടയിൽ
നോവുകൾ മറയ്ക്കുനെന്ന പോലീ രോമമേലലങ്കാരം
തളിർ ചോലകളീ നറും പൂമണത്തിൽ കുളിച്ചു കുതിർന്നു
തണൽപ്പരപ്പുകളിലും കാണാമോരോ കുട്ടിക്കുറുമ്പുകൾ
കിനാവുകൾ തൻ കതിർപ്പാടങ്ങൾ തണുത്തകാറ്റിലാടി
കാതോർത്തിരിക്കുന്നു ഭാവിയുടെ ഭാവത്താളങ്ങൾക്കായി
കാലത്തിൻ കരങ്ങളിൽ ഈ വേളയൊരു നിദ്രാനിലാമൺകുടം
കരുത്ത ലോകത്തിൻ യവനികയകറ്റി കടന്നിടുമാ പാലാഴിയിൽ
കാത്തു നിൽക്കുന്നു നിത്യദു:ഖങ്ങൾ തൻ സുഖതീരവും
കടലാം ജീവിതഖനിയിൽ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങുന്നവ സദാസമയം
ഇടതൂർന്നഴകിളം തെന്നലുകൾക്ക് ഒളിത്താവളമായി
ഇതു പഴമ തൻ ചാരുതയിൽ പുതുക്കോട്ട പണിയുന്നതു പോൽ
മണ്ണിൻ മാടത്തിലേയ്ക്കെപ്പോഴുമാകാമൊരു വിടവാങ്ങൽ
മൗനസിദ്ധാന്തമുള്ളടുത്തോളം ഈ വൃത്തയാത്ര!
