സൂര്യ ഗായത്രി

  ഭയത്തിന്റ കറ ചുണ്ടിലൊട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഇപ്പോൾ തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് വെള്ളം താഴോട്ടിറങ്ങാറേയില്ല. ചുവരിലെ പഴയ ഫോട്ടോ ഏറെക്കുറെ പശയടർന്നു തുടങ്ങി ഫോട്ടോയിലെ ആള് തോന്നുമ്പോലെ ഇറങ്ങി നടക്കാനും കേറിവരാനും തുടങ്ങി, മരിച്ചവർക്ക് എന്തുമാവാം. അവർ ഇരുട്ടിലെ മഴയിൽ വാഴയിലയനക്കി കരിയില ഉതിർത്ത് കൊണ്ടു ഭയത്തിന്റെ കറ വിതറും. വെളിച്ചത്തിന്റെ ഉദ്യാനത്തിലെ പൂക്കളെ തല്ലിക്കൊഴിച്ചിടാൻ അവർ ഇരുമ്പുലക്കകൾ വളർത്തുന്നു. പോകും വഴികളിൽ ആരുടെയോ നിഴൽ പിന്തുടരുന്നു കറുത്ത ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച കറയൊന്ന...

      കൊടുംമഴയ്ക്കൊപ്പം മൊബൈലിലെ മങ്ങിയ ബ്രൈറ്റ്നസിൽ ഇളംചൂടിലെരിയുന്ന സൂര്യനെപ്പോലെ പടിഞ്ഞാറേക്ക് ചെരിയുന്നു പൊളിഞ്ഞ വീട് പോലൊരു തടവറ. തകർന്ന വീടുകളുള്ള ഗ്രാമങ്ങളാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ തീപ്പെട്ടിയുരക്കുന്നത് മൃദുലഭാഗങ്ങളിൽ കനലു വീഴ്ത്തുന്നത്. അതായത്; അവർക്ക് പൊള്ളുന്നതായിരുന്നു ഭേദം, പൊള്ളിക്കുന്നതിനേക്കാൾ. കരുവാളിപ്പിന്റെ നിറമുള്ള ഇരുട്ടിലെ ഉണർവ്വായിരുന്നു അവർക്ക് മരണത്തിനറുതി. പെട്ടന്നുപെട്ടന്ന് കരയുന്നതവർ കുറച്ചു കൊണ്ടു വന്നു. കടുംനിറങ്ങളിൽ ഇഴചേർന്നു. ...

  ഇഷ്ടമുള്ളിടത്തെല്ലാം കേറി നിരങ്ങി നീണ്ടു നീണ്ട് പോകും അടുക്കളയിലെ അടച്ചൂറ്റിപ്പലക പോലെ ഒരു പരപ്പൻ തല. വീടിന്റെ അങ്ങേത്തലയ്ക്കലേക്ക് എണ്ണക്കറുപ്പുള്ള ഉടലും മിന്നിച്ചു കൊണ്ട് ഓയിൽ സ്കിനുള്ള സ്ലിം ബ്യുട്ടിയായി വിലക്കപ്പെട്ട ഇടങ്ങളിലൂടെ അന്നനട നടക്കും വിമുഖ. വിശന്നു മൊരിഞ്ഞ ഒതുങ്ങിയ ആലിലവയറിഴച്ച് തലങ്ങും വിലങ്ങും ചട്ടുകത്തല നീട്ടി അഴുക്കുകളിൽ മണ്ണിരയെ തേടും. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ ഒച്ച താപ്പാമ്പിന്റെ ഇഴയലാണ്. ഉപ്പിനോളം അലിഞ്ഞു പോകുമുടൽ അതിന്റെ പോക്കുവരവുകൾ ഭൂപടത്ത...

    ഭയം, ആളുകൾ സ്വയം പണിതൊരു തടവറയുടെ പേരാണ്. അതിന്റെ നിറം എന്തായിരിക്കും? കൊടുംതണുപ്പിൽ വിറുങ്ങലിച്ച് ചോര വാർന്ന വിളറിയ വെളുപ്പ് . അതിന്റെ കടുപ്പം എങ്ങനെയായിരിക്കും? മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനുമിടയിലെ ശൂന്യമാർന്ന അനന്തതയുടെ അഴി . തടവറയിൽ ഭയത്തിന്റെ കൊടി ഉയർന്നു കൊണ്ടിരിക്കും. അടിമത്വമാണതിന്റെ മുദ്രാവാക്യം. നിശബ്ദത വിധേയത്വവും. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ തൊണ്ണൂറുകൾക്ക് ശേഷം ഇരുപതുകളിൽ അത് ഭൂപടത്തെ കൊല ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കും. ഭയത്തിന് ജനാധിപത്യമെന്നും പര്യായം. ഒരു നോക്കു...

  പുലർച്ചെ ഒരീയാംപാറ്റ വെളിമ്പുറത്ത് നിന്ന് ഇറയത്തെ ജനലഴിയിൽ വന്നിരുന്നു. മെറ്റമോർഫോസിസ് , ചിതലിൽ നിന്നാണവന് ചിറക് മുളച്ചത്. അവൻ പുറ്റുമണ്ണിൽ നിന്ന് ഒറ്റയ്ക്ക് വന്നതാവണം, ജീവനോടെ. കൊടിയ വേനലിന്റെ തീ പിടിച്ച ക്രിമറ്റോറിയം പോലെയൊന്ന്. അതിലവൻ ജീവിതമായിരിക്കാം ദഹിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞത്. മഴ പെയ്യുമെന്നവൻ ഉറപ്പായും സംഭ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം. തീർച്ചയായും കൂട്ടം തെറ്റിവന്നതാവില്ലെന്ന് നിശ്ചയം. അവൾ സുകന്യയെപ്പോലെ ക്രിമറ്റോറിയത്തിലേക്ക് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കുന്നു, ച്യവനമഹർഷിയുടെ കണ്ണുക...

    വീട് ഓർത്ത് വയ്ക്കുന്നത് അതിനിഷ്ടപ്പെടുന്ന ഏതാനും നിഴലുകളെയാണ്. അടുക്കളയിലെ മണം അമ്മയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കും. ഉമ്മറത്തെ നിഴൽ അച്ഛനെയും. വീടിനെ ഓർക്കുമ്പോൾ നമ്മള്‍ ആരെയോർക്കും? ആരെയോർക്കുമ്പോൾ നമ്മള്‍ വീടിനെയോർക്കും ? ഓരോ മുറിക്കുള്ളിലെയും ഓരോ ശരീരങ്ങളുമപ്പോൾ അടുക്കളപ്പുറത്തെ പുക പോലെ വീടിന്‍റെ മറയത്തിരുന്ന് ചുറ്റിത്തിരിയുന്നുണ്ടാകും . മക്കള്‍ എപ്പോഴും കുഞ്ഞുങ്ങളാണെന്ന് വെറുതെ ആശിക്കുന്ന പഴയ വീടിന്‍റെ ചുവരുകൾ മാത്രമാണ് അവര്‍ക്ക് ചുറ്റുമുണ്ടാകുക. 'ആരും മരിച്ച...

      അതിശൈത്യകാലത്ത് ചിതൽ തിന്ന പുസ്തകത്തിൽനിന്നും രാജിവച്ചിറങ്ങിയ അപ്രകാശിതവും അപൂർണ്ണവുമായൊരു വിമത കവിത നിശബ്ദവും യുദ്ധസമാനവുമായ പ്രണയസ്ഥലികളിൽ വെച്ച് മഷിവാർന്നു മരിച്ചിരിക്കുന്നു . പ്രണയത്തിന്റെ ഏതോ അതിശൈത്യകാലം തൊട്ടു വിമത കവിതയൊരു ചെമ്മരിയാടായിരുന്നു. മുറിച്ചു മാറ്റാത്ത രോമവുമായത് വ്യസനസീമയുടെ ഒടുക്കം കളഞ്ഞു പോയ മുറിയുടെ താക്കോൽ കണ്ടെടുക്കുന്നു. പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ പഴയ ലോഡ്ജിന്റെ വാടക തീർപ്പ് കൽപ്പിച്ചാണ് ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നതെന്ന് വിമത കവിത ഭൂമിയി...

  ഞാൻ നാളുകളേറെയായി സ്വർഗ്ഗവാതിൽ തുറക്കുമെന്ന് ആളുകൾ വിശ്വസിക്കുന്ന ആ പക്ഷിയുടെ പിറകെയായിരുന്നു. എന്നിട്ട് നിനക്കതിന്റെ നിഴലെങ്കിലും കാണാൻ കഴിഞ്ഞോ? അതോ കാരമുള്ളുകൾ കൊണ്ട് നീ മുറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്തിനെന്നു ചിന്തിച്ചു തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നോ.? നീയെന്നോട് ചോദിച്ചു. ഞാൻ ജന്മത്തിന്റെ പടികൾ കടന്നിരുന്നില്ല. വയസ്സുകൾ എണ്ണിത്തെറ്റിയ പടവുകൾ നിറയെ എന്നെയും നിന്നെയും കാത്ത് മുഷിഞ്ഞ ഉറുമ്പുകൾ നമ്മുടെ മറ്റൊരു ജന്മത്തെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ. ചിതലുകൾ ചിറക് മുളച്ച...

    പടവുകളിൽ ഉറുമ്പുകളെപ്പോലെ എന്റെ ജന്മത്തെ തൊട്ടു തൊട്ട് പോകുന്ന അനേകം ജന്മങ്ങൾ.... കൂട്ടായും ഒറ്റക്കും പോകുന്നവരുണ്ട്. ഞാൻ ഒറ്റകളുടെ പിന്നാലെ നടന്നു. അപ്പോഴെല്ലാം അവരുടെ കാലടികൽക്കെന്തൊരാഴം. ചിലതിനു കിണറിന്റെയാഴം.. ചിലതിനു മൺചിരട്ടയുടെ, മാളങ്ങളുടെ, കണ്മുനയുടെ, ഒന്നിറങ്ങി നോക്കിയാൽ ഒരു തുളയുടെ...അത്രമാത്രം. എന്നെ കടന്നുപോയൊരാളെ എവിടെയോ കണ്ടതു പോലെയുണ്ടല്ലോ എന്നോർത്തെടുക്കുമ്പഴേക്കും ഒരു പൊക്കാച്ചിത്തവള വെള്ളത്തിലേക്കെടുത്തു ചാടുന്നു. വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞതു പ...

  വരൂ, നമുക്ക് ഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് മടങ്ങാം. നഗരത്തിന്റെ മിടിപ്പുകളിലേക്ക് ആളുകളിറങ്ങിപ്പോയ പച്ചയാണത്. അവിടെ വാതിലുകൾക്കൊ ജനാലകൾക്കോ സാക്ഷകളില്ലാത്തൊരു വീടുണ്ട്. കാടി വെളളം കാണുമ്പോൾ അമറിക്കരയുന്ന പൈക്കിടാവുറങ്ങുന്നൊരു ആലയുണ്ട്. മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ വഴി വിളക്കായ നാട്ടിടവഴികളുണ്ട് . കാളി പെറ്റ രാത്രിയിലവിടെ നക്ഷത്രം പൂക്കുന്ന വനസമാനമായൊരു ഗഗനമുണ്ടത്രെ. അറിഞ്ഞോ; നഗരത്തിന്റെ പാതയോരത്ത് അവസാനത്തെ അത്താഴത്തിൽ അപ്പം കഴിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു വിശപ്പ് പൊടുന്നനെ മരണപ്പെട്ടത് ...