ശരത്കുമാർ

    ഇവിടെയെനിക്കിന്ന്അന്ത്യോപഹാരമാണത്താഴം ക്ഷണിക്കപ്പെടാതെ വന്നതല്ലിവിടെസമയപരിധി കഴിഞ്ഞാലുംപറഞ്ഞയക്കാനുള്ളൊരാ മടിയോർത്തു ഖേദം സ്വയമൊഴിയാൻ മാത്രമായ് നിശ്ചയംപിടിച്ചിരുത്തുന്നു അലങ്കാര ലഹരികൾ സ്നേഹമോടിവിടുന്നു എന്തു തന്നാലുംഅവയെല്ലാമെനിക്കമൃതായിരിക്കും വഴിയിൽവച്ചൊരുമിച്ചു പങ്കിട്ട കാഴ്ചകൾതിരികെ ഞാൻ ഉപഹാരമായ് നൽകുന്നു രാത്രിയിൽ അത്താഴം കൂടെ കഴിക്കുമ്പോൾവീണ്ടും വിളമ്പാമോ എന്ന ചോദ്യം കേട്ട് ഞാനതിൽ പ്രസന്നനാകുംനാളെയായ് മടക്കയാത്രപോകുന്നേരം ഇവിടെ ഇനിയുമൊരതിഥിയാവാൻ മോഹിക്കും...

        കാർമുകിൽ പന്തലില്ലാതെ വിണ്ണിൽ മിഴി പൂട്ടാതെ നിൽക്കുന്നു ആതിര .മഴചാറും പോലെ നിലാവ് ചൊരിഞ്ഞ് കരളും കിനാവും നനയ്ക്കയാണ്. വെയിലുള്ള പകലിൽ വളർന്നതെല്ലാം താനേ വീണ്ടും തളിർത്തുനിന്നു. അഴകുള്ളതെന്തും അതിലേറെ അഴകോടെ വിണ്ണിനെ ആശയാൽ കണ്ടു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു .അകലെയാണാതിര എന്നറിഞ്ഞാലും ആ നോക്കിൽ ശോകവും മധുരമായ് മാറി. തരളമാ മിഴികളീ രാത്രിയെ കരിവാവാക്കാതെ കാക്കുന്നു.

          നെറ്റിത്തടം മനോഹരം പീഠഭൂമി പോലെ .നയന തടാകങ്ങൾക്ക് വിശുദ്ധി.സ്തനങ്ങൾക്കിടയിൽ പുടവയായ്ചുറ്റിയ നദിമറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന നഗ്നതയെ നിധിയാക്കി മാറ്റുന്ന ചൈതന്യം. മണ്ണാകും മേനിയിൽ മരതക കാന്തി പതിച്ചവൾ മാദക അഴകിൽ പരിചിതമല്ലാത്ത ദേശമായ് നിൽക്കുന്നു .ക്യാമറക്കണ്ണുകൾ കണ്ടതവളിലെ അഴകുകൾ .ഗൂഗിളിൽ പകർത്തിവെച്ചതാ പുടവയും പുറം മോടി പൊതിഞ്ഞ മേനിയും മാത്രം . കാഴ്ചയിൽ അഭിനിവേശം നിറച്ചു കാമുകരായവർ അവളോട് പ്രണയത്താൽ മേനികൊതിച്ചും കാന്തികൊതിച്ചും അവിടേക്കു ചെന്നു പ്രതീക്ഷയ്ക്ക...

  അലസമായ് പൊഴിയും,മാഞ്ഞുപോകുന്ന മർമ്മരമഴ. താപത്താൽ വെന്തു നോവുന്ന പുൽനാമ്പിനു വെയിൽ പതിപ്പിച്ച നിർഭാഗ്യ രേഖകൾതലോടുന്നൊരു സ്വപ്ന സ്പർശനം പോലെ അന്തരീക്ഷത്തിൻെറ പകൽ ഉടയാടയ്ക്ക് കാർമുകിൽ ചേല് ചാർത്താതെ പുതു ഗന്ധമോടെ അൽപ്പ നേരത്തെ മഴവില്ലിനോളം നീളുന്നൊരനുഭൂതിയേന്തിവരും...ദുഖത്തിൻ മൃദുല ഭാവമാണെങ്കിലും ആനന്ദത്തിൻെറയാണാ ബാഷ്പം ബാല്യത്തിലെന്ന പോലെ കുടചൂടാതെആ തരളിതയിൽ അലിയുന്നതെന്തോ ആവാൻ കൊതിക്കുംദുഃഖങ്ങൾ അതിലലിയാനാശിക്കുംകൂടെ മടങ്ങാൻ മോഹിക്കും.മഴയൊന്നു മടങ്ങിയാൽ മെല്ലെ കാഴ്ചയുടെ നനവുകൾ മങ്ങും ന...

  നിവർന്നു നില്ക്കാൻ നിറഞ്ഞൊരൂർജ്ജം ഇല്ലാതെ തളർന്നൊരാൾക്കു താങ്ങാവാതെ കത്തുന്ന വയറിൻെറ കാഠിന്യത്തിൽ തെരുവിൽ ഉറങ്ങുന്നു മനുഷ്യർകൊതിയുള്ളതെന്തും മറന്ന് . കണ്ണുകൾ അന്ധമായ് ,കാതുകൾ ബധിരമായ്താങ്ങും തണലും ആരുമേയില്ല.ചുമടുകളെല്ലാം സ്വന്തം ,തെരുവുനായ്ക്കൾ കൂട്ടുകാർ അന്യൻെറ പട്ടിണികാണുവാൻ വിശുദ്ധിയിൽ പൊതിഞ്ഞ വചനം ഓർക്കുവാനിവിടെയാരുണ്ട് .തെരുവിലുറങ്ങും മനുഷ്യർക്കില്ല വേദവാക്യങ്ങൾ .അവരെന്നും ദരിദ്രർ, എന്തിലും .അവരൊന്നും കാണേണ്ട ,കേൾക്കേണ്ട വിശപ്പിലവർ അന്ധരായി ,ബധിരരായി. സ്വന്തം വയറു നിറയാതെയെങ്ങന...

          കാറ്റിന് ഗന്ധം മാറി രക്തഗന്ധത്തിൻ വാഹിനിയായ് .പൂക്കൾക്ക് നിറംപോയ് ചോരചിന്തിയ പോരുകൾക്കിടയിൽ മുഖം വാടി. തരുണിമാർ ശാന്തിയുടെ വെളുത്ത തട്ടങ്ങൾ കൊണ്ട് കറുത്ത ദുഖത്തെ മറയ്ക്കുന്നു. പുകയുടെ ജിന്നിൻെറ നൃത്തം ഭയന്ന് മർത്യൻെറ ചുണ്ടുകൾ തുറക്കാതെ ഹൃദയങ്ങൾ മാത്രം കരയുന്നു .വെടിക്കുഴലുകൾ ചൂണ്ടി അന്തരീക്ഷത്തിൽ അരക്ഷിതത്വത്തിൻെറ നിറങ്ങൾ .കണ്ണുകൾ തോക്കിൻ കുഴലുകളായ് അപരൻെറകണ്മണിയോർക്കാതെ ജീവനെ കവരുവാൻ വെമ്പുന്നു.തരുണിമാരപ്പഴും വെളുത്ത തട്ടങ്ങളിൽ ദുഖമൊതുക്കുന്നു.കറുത്ത ...

  അകാലത്തിൽ പൊലിഞ്ഞു ഫുറൂട്ട. സുന്ദരിയായിരുന്നു ഒടുവിൽ -സൗന്ദര്യത്തിൻെറ രക്തസാക്ഷിയും -അലയൊലി നിലയ്ക്കാത്ത നൊമ്പരവും . നിലവിളിയാരും കേൾക്കാത്ത തടവറയിൽ -ഫുറൂട്ട സിഗരറ്റി നൊപ്പം എരിഞ്ഞു .മഞ്ഞുപോലെയലിഞ്ഞലിഞ്ഞു -മരണത്തിനു വേണ്ടി യാചിച്ചു .കാട്ടുതീകണ്ട പൂമൊട്ട് പോലെ -ഫുറൂട്ട പാതി ജീവനിൽ കരിഞ്ഞുനിന്നു.കഴുകൻെറ കണ്ണാൽ ജനിച്ചവർ അതുകണ്ടു രസിച്ചു.കാവ്യാംശമില്ലാത്ത ഹൃദയത്തിനുടമകളാ -സൗന്ദര്യത്തെ പറിച്ചെറിഞ്ഞു.കരളിനെ കൊത്തിവലിക്കുമാകൊച്ചു ചരിതം-അറിയുമ്പോഴും,ഫുറൂട്ട നിൻ മുഖം എന്നും ചന്ദ്രികയാകുന്നു ....

    കനികൾ നിറങ്ങളാൽ ,നീട്ടുന്നു മധുരങ്ങൾ.വെയിൽ ചീളുകൾ പൊയ്പ്പോയ, വേനലിൻ പാതകൾ കാട്ടുന്നു .തണലോ കറുപ്പെഴും ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നു .ഹൃദയതടാകത്തിൻ കണ്ണാടിനോക്കവെ മുഖമെത്ര അഴകോടെയല്ലാതെ തെളിയുന്നു.കവിതകൾ കാത്തിവിടമിന്നോളം കാലം വിളിക്കുന്നു . അരികുകൾതോറും അനുരാഗലോലമാ൦,അരുവിയൊഴുകുമ്പോളറിയുന്ന ജീവിതം കരിയില കരയുമ്പോളറിയാതെയാകുന്നു. ചെറുകാറ്റിൻ വിങ്ങലൊരുചുടുകാറ്റായ്മാറുന്നു .ഞാൻമാത്രമിവിടം തണലിൻെറ കറുപ്പിൽ മറ്റെല്ലാമഴകോടെ ...ഈ വൃന്ദാവനികയിൽ .

  മേഘങ്ങളിൽ വച്ച് മിഴികൾ മറന്നു സന്ദേശമെവിടെയുമില്ല. രശ്മിതൻ സ്വർണ്ണവർണ്ണങ്ങൾ മാഞ്ഞു. താരകൾ തെളിയുവാൻ നേരമുണ്ടിനിയും പകൽ വെളിച്ചമണഞ്ഞാലേ പുതു ദീപങ്ങൾ ഉണരുകയുള്ളൂ.തെളിച്ചത്തിലാണെന്നും എന്തിനും പുതുജീവനം. മൃതമായതെല്ലാം വിണ്ണിൽ മറഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടെന്നത് ആത്മാവിൻ കല്പനയ്ക്കൊരാശ്വാസം .വാനം മേലെ അനന്തമായുണ്ട്  ഹൃദയം നിവരുകയില്ല .സ്വയമേ ആനന്ദം പരതാൻ ഇന്നീവിണ്ണിനു സൗന്ദര്യമെവിടെ?പ്രണയിക്കുമെന്തും പോലെ വാനം മംഗള മുഖഭാവത്തിൽ വിളിച്ചാൽ പുൽകുന്ന സന്ദേശമായ് .

  അങ്ങിങ്ങായ്‌ വളർന്ന വൃക്ഷങ്ങൾ വെയിലിനെ അരിച്ചെടുക്കുന്നു. ചെടികൾക്ക് ജീവനിലേക്കായ് ഊർജബീജം പകർത്തിവെയ്ക്കുവാൻ നേർമയാക്കി മിതമാം ചൂടോടെ ശാഖകൾക്കിടയിൽ നിന്നായി ഉഷ്ണ സഞ്ചാരത്തിൻെറ ദിനങ്ങളിലെല്ലാം സൂര്യൻെറ വേദ വെളിച്ചമായ് നേർത്ത പാളികൾ പോലെ പൊലിക്കുന്നു. അതിൻെറ പ്രണയ തെളിച്ചത്തെ നോക്കി ചെടികൾ നിവരുന്നു , അറിവിൻെറ ബിന്ദുക്കൾ നുകരുന്നു. മലരുകൾ തിങ്ങി ചുവന്ന സാരിയുടുത്താണ് തെച്ചി മുള്ളുകൾ മറയ്ക്കുന്ന ഭംഗിയിൽ റോസ ടുലിപ്പും സ്വർഗീയ പാരിജാതവുമൊഴികെ പതിവ്പുഷ്പ്പങ്ങൾ അലങ്കാരത്താൽ...