സച്ചിദാനന്ത റോയ്‌

ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു മാനസം കവി ഞാൻ-മണ്ണിന്റെ, മനുജന്റെ. പാടുകയെൻ ധർമ്മം. മണ്ണിൻ, വിണ്ണിൻ ഗാഥകൾ എങ്കിലും കേവലമൊരു സ്വച്ഛന്ദ പറവ ഞാൻ വേണമെനിക്കഭയം കേഴുന്നു വെളിച്ചത്തിനായ്‌ എന്നോടെപ്പോഴും നാനാവർണ്ണങ്ങൾ, ധ്വനികൾ, സുരഭില നിമിഷങ്ങൾ. Generated from archived content: poem6_feb2_08.html Author: sachidanadharoy