(അബു വാഫി പാലത്തുങ്കര)

    മനക്കാമ്പിനുള്ളിലെ                                                      മനോഭാവങ്ങളെ                                                      പുറന്തള്ളുന്ന                                                                  യന്ത്രമാണ് നാവ്. പിഴവ് പറ്റുന്ന മനസ്സിന്                                                  വള്ളി പുള്ളികളിടുന്ന നാവ്.                                        ഒളിപ്പിച്ച് നിർത്തിയ ചിന്തകളെ                                  വിളിച്ച് പറയുമ്പോൾ,                   ...

          മുടിയിഴകൾ ഇല്ലാത്ത നെറുകയുടെ പാതിയിൽ കുളിരിന്റെ കവിത ചൊല്ലിയൊ- രിറ്റായി വീണു മഴത്തുള്ളി. തണുത്ത് വിറങ്ങലിച്ച് കൈവിരലുകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് കുലുങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ശരീരത്തെ ഒന്നാകെ ആ കണികകൾ കുടഞ്ഞു വിട്ടു. നനവാർന്ന പച്ചപ്പരവതാനിയിൽ തളിരിട്ടു നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന പുൽക്കൊടിയിൽ തങ്ങി വൃത്താകൃതി പൂണ്ട് കണ്ണാടി പോലെ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികളിലൊന്നിൽ,  പാദമമർന്നപ്പോൾ... മുകളിലേക്ക് വ്യാപിച്ച തണുപ്പിന്റെ സ്നേഹത്തലോടൽ. മഴ നനഞ്ഞ...

            ബാപ്പ....... വീടിൻ വെളിച്ചവും താങ്ങും തണലുമായെന്നും പ്രഭ വിതറും വിളക്ക്.                  വീഴ്ചകൾ മക്കളെ വീഴ്ത്താതിരിക്കുവാൻ ആജ്ഞകൾ  നൽകും കെടാവിളക്ക്. ഇണങ്ങിപ്പിണങ്ങി വിനോദവും വിജ്ഞാനമാക്കിയും കൽപനകൾ പറഞ്ഞും, സ്വായത്തമാക്കേണ്ട ശൈലീ സ്വഭാവങ്ങളെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചു പൊന്നു ബാപ്പ.  സൂര്യൻറെ വെട്ടം പുലരുമ്പൊഴെപ്പൊഴും ജോലിക്കു പോകുന്നു നിശബ്ദമായ്. വീടിന്നകമെന്നുമോജസ്സിനാൽ നിർത്തുവാനായി യാത്ര തുടർന്നു ബാപ്പ.  സ്വപ്നങ്ങളും ആഗ്രഹങ്...

        അന്തിക്കള്ള് മോന്തി അടുക്കളയിലെത്തിയച്ചായൻ അനുദിനവും അഴിഞ്ഞാടിയപ്പോൾ, കുടുംബത്തിലങ്ങനെ ഒരു കുഴപ്പത്തിന്റെ ജിഹാദ്. ചുറു ചുറുക്കുള്ള ചില, നാരീ നരന്മാർ നടു റോഡിലങ്ങനെ ചുംബിച്ചു പൊരുതിയപ്പോൾ, മുത്തായ ജിഹാദ്. കാലങ്ങളേറെയായിട്ടും കാര്യങ്ങളിതുവരെ തീരുമാനമൊന്നുമാകാതെ തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന, കർഷക ജിഹാദ്. വന്ദനയെ നിന്ദിച്ച് വീടിന്റകം കയറിയ ചിലരന്ന് കാണിച്ചു ജാതീയ ജിഹാദ്. എന്നിട്ടും വേണ്ടത്ര ഉയരാതെ പോയി നമുക്കിടയിലൊരു പ്രതിഷേധ ജിഹാദ്. കാമുകീ കാ...

        പ്രണയം നിരസിച്ച പെൺകുട്ടിയുടെ നെഞ്ചിൽ വെടിയുതിർത്ത് കൊലപ്പെടുത്തുക. ഈ സംഭവം നമ്മുടെ മനസ്സിൽ എത്രമാത്രം ഭീതി പരത്തുന്നുണ്ട്? പ്രണയ ചാപല്യങ്ങളിൽ പലരും അകപ്പെട്ടു പോകാറുണ്ട്. അത് വിജയകരമായി മുന്നോട്ടു പോയേക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ പരാജയപ്പെട്ടു തകർന്നു പോയേക്കാം. അത്തരം ഒരു പ്രണയത്തകർച്ചക്ക് പകരം വീട്ടാനായി തിരിച്ചെടുക്കുന്നത്, ഒരു ജീവൻ ഇല്ലാതാക്കിക്കൊണ്ടാണെങ്കിൽ...ഇവിടെ നാം സുരക്ഷിതരാണോ? സംഘടിതമായി ഒരു സമൂഹത്തിന് നേരെയോ, ഒരു ഭരണകൂടത്തിന് നേരെയോ ഉള്ള അക്രമം...

            ഒറ്റയാനായി സമുദ്രത്തോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന, ഈന്തപ്പന മരം....... എത്ര തിരമാലകളുടെ മരണത്തിന് മൂക സാക്ഷിയായിട്ടുണ്ട്. ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന വെയിലിലും, കണ്ണടപ്പിക്കുന്ന മണൽ കാറ്റിലും, കടലിന്റെ തണുപ്പേറ്റ് നീ മൗനിയാവുന്നു. നടുക്കലിലോ കരയോട് ചേർന്നോ ജന്മം കൊള്ളുന്ന തിരമാലകൾ, ഉയരത്തിൽ പൊങ്ങി തീരത്തെത്തുമ്പോൾ, ആർത്തനാദത്തിലിരമ്പി വന്ന്, നിന്നെയും വിഴുങ്ങിക്കൊണ്ടു- പോകാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ.... അവരുടെ ശക്തിയെല്ലാം ചോർത്തി, നുരഞ്ഞ് പതഞ്ഞ് കരയോ...

            ഇന്നൊരു ദിവസമെങ്കിലും എന്നെ നീ അനുഗമിക്കരുതെന്ന് എത്ര തവണ പറഞ്ഞിട്ടും നിഴൽ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല. കറുത്ത വർണ്ണം അണിഞ്ഞ് എപ്പോഴും കൂടെ കൂടി, അവൻ എൻറെയടുത്തുണ്ട്. ഞാൻ പോകുന്നിടത്തെല്ലാം വിടാതെ പിന്തുടരുന്നുണ്ട്. ഒരു ദിവസം അവൻ എന്നെ വിളിക്കും. അന്ന് ഞാൻ... അവൻറെ വഴിയെ പോകണം. ഒന്നൊരുങ്ങുവാൻ, ഒരു യാത്ര പറയാൻ, ഒരു നോക്ക് നോക്കാൻ, അന്നവൻ അനുവദിക്കില്ല. ചില നിമിഷങ്ങളിൽ, മരണത്തെ മുന്നിൽ കണ്ടവരെ... അടുത്ത നിമിഷത്തിലെ രക്ഷക...

          അമ്മ പെറ്റത് ഒരുപാട് മക്കളെ. ബുദ്ധനും ജൈനനും ക്രിസ്ത്യനും പിന്നെ, സിഖും ഹിന്ദുവും പാഴ്സിയും മുസ്ലിമും, പേരുള്ളവനും ഇല്ലാത്തവനുമങ്ങനെ... എല്ലാവരും ഭാരതാമ്മയുടെ മക്കൾ. ഒരു മാറിൽ നിന്നവർ കുടിച്ചു, ഒരു മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചുറങ്ങി. ഒരുമിച്ച് കളിച്ച് വളർന്നു. പേറ്റു നൊമ്പരം മാറുന്നതിന്നു മുമ്പേ... അച്ഛനെയാരോ വെടി വെച്ചു കൊന്നു!.. കൊടുക്കുന്നിടത്തും വാങ്ങുന്നിടത്തുമായി... പിന്നെയവർ അച്ഛന്റെ കണ്ണടയിട്ട, മനോഹര ചിത്രം അച്ചടി കണ്ടു. തങ്ങളുടെയച്ഛനെ...

                തൻറെ മുന്നിലെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന പാന്റ്സ് ധരിച്ച കുട്ടിയെ തന്നെ അവൻ വളരെ കൊതിയോടെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. സ്വന്തം മനസ്സിലെ ഒരു ആഗ്രഹം ആണ്, ഒരു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും പാന്റ്സ് ധരിക്കണമെന്നത്. വല്ലാത്ത മോഹമായിരുന്നു അത്. പാന്റ്സ് ധരിച്ച് കാണാൻ എന്തൊരു രസമാണ്. മോഹങ്ങൾ ഒരുപാട് അക്കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവയൊക്കെ മോഹിക്കാൻ മാത്രമേ വിധിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ. ഇപ്പോൾ ആലോചിക്കുമ്പോൾ, വെറും നിസ്സാരമായി സാധിക്കുന്ന ഒരു മോഹമായ...

    നിരാശ... അക്ഷരത്തോടാണോ പേനയോടാണോ....? വ്യക്തമാക്കാൻ കഴിയാത്ത നിഗൂഢമായ ഒരു വികാരം, അയാളുടെ വാക്കുകൾ എന്നിൽ തിരി കൊളുത്തി. അക്ഷരങ്ങൾ ജീവൻ നൽകിയ കവിതകൾക്കൊരു ചട്ടക്കൂട് സ്വപ്നം കണ്ടു കൊണ്ട് അയാളെ ഞാൻ സമീപിച്ചു. എന്റെ ബേഗിനകത്തിരുന്ന കവിതാശകലങ്ങൾ കുറിപ്പടിയാക്കിയ കടലാസുകൾ സന്തോഷാധിക്യത്താൽ ബേഗിന്റെ തുളയിലൂടെ അയാളെ ഒളി കണ്ണിട്ട് നോക്കി. ഞങ്ങൾ പുസ്തകമാകാൻ പോകുന്നു വെന്ന്... അക്ഷരങ്ങൾ പരസ്പരം പറഞ്ഞ് സന്തോഷിച്ചു. അവരുടെ ചിരിയുടെ മുഴക്കത്തിൽ എന്റെ ബേഗ് ...