അരക്ഷിതത്വം

ഉമയുടെ കൂടെയുള്ള ഫോൺ സംഭാഷണം സ്വപ്നയെ ഓർമകളുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് വീണ്ടും കൂട്ടികൊണ്ടു പോയി. “നിൻറെ മോഹനും മോളുടെ കല്യാണത്തിന് വരാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ട്ണ്ട്’. നിന്റെ മോഹൻ ? മോഹൻ എന്റേതല്ലാതെ ആയിട്ടു കൊല്ലം ഇരുപ്പത്തിയെട്ടു കഴിഞ്ഞു എന്ന് സ്വപ്ന ഓർത്തു. സ്നേഹമാണെന്നോ, കല്യാണം കഴിക്കാമെന്നോ മോഹൻ ഒരിക്കൽ കൂടി സ്വപ്നയുടെ അടുത്ത് പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് സ്വപ്ന വീണ്ടും ഓർത്തു.. എന്നാൽ വാര്യന്തങ്ങളിൽ കോളേജ് ക്യാമ്പസ്സിന്റെ അരികിലുള്ള ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തിൽ മോഹന്റെ കൂടെ തൊഴാൻ പോകുമ്പോഴും, അതിനു ശേഷം കോളേജ് കുട്ടികളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട സമയം കൊല്ലി ഇടമായ സന്തോഷ താഴ്വരയിലേക്ക് മുട്ടിയുരുമ്മി നടക്കുമ്പോഴും താഴ്വരയിലെ അരുവിയിൽ കാലുകൾ മുക്കി കൈകൾ കോർത്ത് ഇരിക്കുമ്പോഴും, വെള്ളിലകൾ നിറഞ്ഞ കുറ്റികാടുകളുടെ മറവിൽ ചുടു ചുംബനങ്ങൾ പരസ്പരം കൈമാറിയപ്പോഴും സ്വപ്ന, മോഹൻ തന്റെതന്നെന്നു പൂർണമായും വിശ്വസിച്ചു. മോഹന്റെ കണ്ണുകളിൽ സ്വപ്നയെ നോക്കുമ്പോളുണ്ടായിരുന്ന വികാരം കറ ഇല്ലാത്ത സ്നേഹമായിരുന്നു എന്നും സ്വപ്നക്കറിയാമായിരുന്നു. മോഹനുമായുള്ള ബന്ധം നിരവധി കോളജ് പ്രണയങ്ങൾ പോലെ ചവറ്റുകൊട്ടയിൽ ആയതു സ്വപ്നക്കു താങ്ങാവുന്നതിലും അധികം ആയിരുന്നു. വർഷങ്ങൾക്കു  ശേഷം ഉമയിലൂടെ ആണ് മോഹന്റെ കല്യാണ കഥകൾ സ്വപ്നയുടെ ചെവിയിൽ എത്തിയത്. മോഹനെ പഠിപ്പിച്ച അമ്മാവൻ, അമ്മാവന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള അസുഖം, മകളുടെ കല്യാണം കാണാനുള്ള അമ്മാവന്റെ അവസാന ആഗ്രഹം, കടപ്പാടുകളുടെ മുന്നിൽ ബലികൊടുക്കേണ്ടി വന്ന കോളേജ് പ്രണയം… എഴുപതുകളിൽ കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു ശരാശരി മലയാളം സിനിമയുടെ എല്ലാ ചേരുവകളും നിറഞ്ഞ കഥ ! ഊതി കെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചിരുന്ന കഴിഞ്ഞ കാലത്തിന്റെ കനലുകൾ സ്വപ്നയുടെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും ആളി കത്താൻ ഈ വിവരങ്ങൾ മതിയായിരുന്നു. ഉറപ്പിച്ചു വെച്ച കല്യാണം വേണ്ടെന്നു വെച്ച് സ്വപ്ന ഔദ്യോഗിക  ജീവിതത്തിൽ ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ചു. ആ ചാനലൈസേഷൻ വെറുതെ ആയില്ല. ഇന്ന് വളരെ നല്ല ഒരു സ്ഥാനത്താണ് സ്വപ്നയുടെ  ഔദ്യോഗിക നില.