കവിത കവിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ കേൾക്കാൻ
മുറി നെറച്ച്
അടുക്കള നെറച്ച്
പെണ്ണുങ്ങള്.
നിന്റെ നെഞ്ചി
കെടക്കുമ്പോ
പെണ്ണുങ്ങളുടെ
ചൂട് കൊണ്ടെന്റെ
ശ്വാസം നെലച്ച്
പോണ്.
ചുംബിച്ച് കേറുമ്പോ
രാവണന്‍കോട്ട
പോലെ,
തിരിച്ചെറങ്ങാന്‍
പറ്റാതെ കുഴയെണ്.
കിടപ്പുമുറി നെറച്ച്
പെണ്ണുങ്ങള് നെറഞ്ഞ്
ജനാലവിരിയൊക്കെ
നിറം മാറ്റണ്.
നെറയെ നെറയെ
പെണ്ണുങ്ങള്…
വാതില്‍ പടിയില്‍
നിന്ന് പെണ്ണുങ്ങളൊക്കെ
തേഞ്ഞു തേഞ്ഞ്
പോകണ്.
മച്ചടിച്ച് വാരി
ആകാശമൊക്കെ
പുതുക്കിപ്പണിയണ്.
അടുക്കള കേറി
പുതു പുത്തന്‍
കറികളൊക്കെ
ഉണ്ടാക്കണ്…
ഓരോ കറിയ്ക്കും
പെണ്ണുങ്ങളുടെ മണം.
പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് പക്ഷേ
വളര്‍ച്ചയെത്താതെ
ഉപ്പിലിട്ട് ഉണക്കിയ
ഉണക്കമീനിന്റെ
നാറ്റാണ്.
അതേ,
വീട് മുഴുക്കെ
ഉണക്കലിന്റെ
നാറ്റം.
